บทนำ

2496 Words

ธาราเดินทางมายังประเทศสิงคโปร์ตั้งแต่เมื่อวานแล้ว... วันนี้เป็นงานเปิดตัวภาพยนตร์ฮอลลีวูดฟอร์มยักษ์เรื่องหนึ่งที่ "อเล็กซานเดอร์ ชาน หยาง เวสลีย์" สุดที่รักของเธอได้รับบทเป็นหนึ่งในนักแสดงนำ ซึ่งเป็นย่างก้าวที่สำคัญในชีวิตของเขา ในฐานะ ‘เมีย’ ที่ดี เธอจึงไม่รอช้าที่จะกู้หนี้ยืมสินแล้วบินตามเขามายังสิงคโปร์ หลังจากที่เพิ่งบินกลับมาจากเซี่ยงไฮ้เพราะไปงานแฟนมีตติ้งของเขาเมื่อเดือนผ่านมา ถึงจะล้มละลายเจ็บหนักมานักต่อนัก แต่เพื่อความรักเธอย่อมสู้ไม่มีถอย! ทว่าการมาสิงคโปร์คราวนี้เธอกลับต้องมาคนเดียว เนื่องจากมนัสสินีซึ่งเป็นแฟนคลับของอเล็กซ์เหมือนกันช่วงนี้ได้แบ่งปันหัวใจไปให้ผู้ชายคนอื่น ทรยศหักหลังในความรักที่มอบให้กับอเล็กซ์ไปเสียแล้ว ประกอบกับเพื่อนสนิทของเธอเพิ่งจะล้มละลายหมุนเงินไม่ทันเพราะหนี้บัตรเครดิตที่พอกพูนท่วมหัว เอ่อ...อันที่จริงไม่ควรตำหนิมนัสสินีมากเพราะเธอก็เป็นหนี้ไม่ต่างกัน มาที่นี่ได้เพราะพี่ชายที่เป็นหมอของเธอมัวแต่ทำงานเลยไม่มีเวลาใช้เงินถึงได้ให้เธอยืมหรอก แต่เธอถือคติ ‘รักแล้วต้องเปย์’ ถึงเธอจะเหนื่อยแทบตายแต่ผู้ชายของเธอต้องได้กินอิ่ม! งานเปิดตัวภาพยนตร์แฟรนไชด์แนวซูเปอร์ฮีโร่นี้เปิดตัวเฟสสามแล้ว และอเล็กซ์ของเธอก็มีแนวโน้มว่าจะมีหนังภาคแยกของตัวเองในอนาคต ชื่อเสียงของเขาโด่งดังไปไกลมากกว่าในระดับเอเชียแล้วเวลานี้ ถึงเธอจะค่อนข้างเป็นห่วงเขาอยู่บ้างแต่ก็พร้อมจะสนับสนุนหน้าที่การงานของสามีให้ก้าวหน้ายิ่งขึ้น พร้อมจะเสียเงินทองทุกบาททุกสตางค์สนับสนุนให้เขาไปได้ดี ถึงเธอจะหวงเขามากแค่ไหน แต่ความหล่อระดับนี้ต้องให้คนทั้งโลกได้ชื่นชม และเพื่ออวยพรให้สามีของเธอไปได้ดี เธอจะไปไหว้พระขอพรที่วัดในวันพรุ่งนี้ก่อนจะบินกลับเมืองไทยในช่วงเย็น ธาราคิดอย่างอารมณ์ดี ขณะที่อัปแฟนเพจและทวิตเตอร์ส่วนตัวของเธอ โดยลงคลิปบรรยากาศในงานเปิดตัวที่มีแฟนๆ มาอย่างคับคั่ง ซึ่งไม่เพียงแค่แฟนๆ ของอเล็กซ์อย่างเธอเท่านั้น แต่แฟนหนังเอยและแฟนนักแสดงชื่อดังซึ่งรับบทนำก็มาอย่างล้นหลาม -หัวใจของเมียหวั่นไหวมากเหลือเกิน แม้จะเห็นเธอเพียงแค่ไกลๆ ก็ตามที #AlexWesley #อเล็กซ์ของบ่าว #หลัวก็คือหลัว ธาราอัปข้อความพร้อมกับคลิปที่ถ่ายบนเวทีซึ่งเป็นช่วงที่พิธีกรกำลังสัมภาษณ์อเล็กซ์อยู่ มือเธอสั่นไหวน้อยๆ เพราะความตื่นเต้นและมัวแต่กรี๊ดอย่างไม่ลืมหูลืมตา ซึ่งคลิปนั้นถึงจะพยายามซูมขนาดไหนจะเห็นสุดที่รักเป็นเพียงภาพแตกเบลอไม่ชัด ทว่าความหล่อเหลาของเขาประทับในใจของเหล่าเมียทั้งหลายเด่นชัด ต่อให้เห็นเพียงเล็บขบก็รู้ว่านี่คือสามีของเหล่าเมียบ่าว เพียงไม่นานข้อความทั้งทางแฟนเพจที่เธอเป็นหนึ่งในแอดมินและทวิตเตอร์ก็ดังระรัว - พี่ธารรร!!! กรี๊ดมากกก อเล็กซ์ของบ่าว!!! - ทำไมขุ่นพี่แอบบินไปหาหลัวหนูแล้วไม่ชวนละคะ โกรธ! - อมก ขนาดภาพแตกอเล็กซ์ยังน่ารักมากเลยค่ะพี่ธาร - โอ๊ย เหม็นคนรวยยยย พี่ธารบอกมาเดี๋ยวนี้เลยว่าทำงานอะไรทำไมมีเวลาไปตามอเล็กซ์แบบนี้ แล้วนี่อะไรไปแล้วไม่ชวนเลย เหล่าน้องๆ ที่เธอสนิทต่างเข้ามากรีดร้องโหยหวนอย่างว่องไว ธาราหัวเราะ แล้วตอบกลับข้อความเหล่านั้น - ใจเย็นก่อนญาติโยมทั้งหลาย อย่ามามโนว่าพี่ไม่ชวน แต่ไม่มีใครว่างมาเองนะโว้ย แต้มบุญไม่ถึงอย่าได้มาอิจฉาพี่สิ แต่จงสวดมนต์อวยพรขอให้พี่ได้บังเอิญเจอกับอเล็กซ์ตัวเป็นๆ ที่โรงแรมด้วยนะจ๊ะ #ยิ้มอ่อน ธาราตอบแล้วก็หัวเราะ ก่อนจะปิดมือถือแล้วเดินเข้าไปในโรงแรมที่เธอทุ่มทุนทุบกระปุกหมูผอมโซของตนเองเพื่อมาพักโรงแรมที่ดีที่สุดแห่งหนึ่ง และสายข่าวจากแม่ๆ ทางฝั่งจีนได้ให้ลายแทงไว้ว่าอเล็กซ์พักในโรงแรมนี้ ถึงห้องพักที่ถูกที่สุดจะคืนละสองหมื่นแปดแต่เธอก็สู้ แค่คิดว่าได้เหยียบพื้นพรมหน้าโรงแรมอันเดียวกับที่อเล็กซ์ได้เดินผ่านเธอก็ฟินแล้วละ! ถึงแม้ว่ามันจะทำให้เธอต้องอดสองมื้อกินมื้อเดียวไปอีกสองสามเดือนก็ตามที... ๐๐๐ หลังจากกลับเข้าไปโรงแรม ธาราก็จำเป็นต้องออกมาข้างนอกอีกครั้ง ใครจะคิดว่ามนัสสินีที่บอกว่าจะไม่ได้มา จู่ๆ ก็โผล่มาถึงที่นี่แล้วส่งข้อความนัดหมายให้เธอไปเจอกัน เธอถลาออกมาจากโรงแรมไปตามสถานที่นัดหมายซึ่งเป็นคลับแห่งหนึ่งแถวคลากคีย์ โชคดีที่ธาราเคยมาที่นี่หลายครั้งแล้ว “ทำไมโผล่มาที่นี่ได้ล่ะมีน” หญิงสาวเอ่ยถามอีกฝ่ายทันทีที่เจอหน้า ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนสตูลตรงเคาน์เตอร์บาร์ รับค็อกเทลที่อีกฝ่ายสั่งเตรียมเอาไว้ให้แล้วมาจิบ รสชาติหวานๆ ของมันกลบรสชาติของวอดก้าที่ผสมลงไปเสียเกือบหมด แต่ก็ยังรู้สึกได้ “เซอร์ไพรส์ไง” มนัสสินีตอบพลางยิ้มกว้าง ใบหน้าสวยหวานเต็มไปด้วยความสุขเคลิบเคลิ้ม ดูน่าทางนางก็รู้ว่ากำลังฟอลอินเลิฟเข้าขั้นหนัก ที่มาเซอร์ไพรส์เห็นจะเป็นตามผู้ชายมามากกว่าละมั้งถึงได้โผล่มาที่นี่ได้ “อย่ามาสะตอน่ามีน บอกมาตรงๆ ว่าตามใครมา” ธาราถามอย่างรู้ทัน มนัสสินีแทนที่จะละอาย กลับหัวเราะขวยเขินแล้วพยักหน้าหงึกๆ ยอมรับเสียอย่างนั้น “ก็คนนั้นแหละ” พูดพร้อมกับบิดมือไปมาจนน่ากลัวว่าจะขาด ธาราเลิกคิ้วสูงอย่างประหลาดใจ “คนไหนล่ะ” “บอสไง บอส” “อ้อ หา!” คำตอบนั้นทำให้ธาราถึงกับร้องลั่น เธอจำได้ว่ามนัสสินีได้มีโอกาสไปทำงานใกล้ชิดกับนายใหญ่ของเอเจนซี่ที่เธอและอีกฝ่ายเป็นพนักงานในสาขาที่เมืองไทย แน่นอนว่าที่มาทำงานที่นี่เพราะมันเป็นเอเจนซี่เจ้าของเดียวกับที่ อเล็กซ์สังกัด เธอถึงได้สมัครทำงานด้วยน่ะนะ แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ประเด็นคือทำไมจู่ๆ เพื่อนเธอไปหลงรักบอสใหญ่ได้ล่ะ! “อย่าร้องเสียงดังซี่” อีกฝ่ายเอ็ดอย่างไม่จริงจัง “แล้วทำไมถึงได้มาด้วยกันล่ะ...” “บอสมาดูแลอเล็กซ์ไง เราเป็นผู้ช่วยของเขาก็เลยต้องบินตามมาด้วย นี่ อยากได้ลายเซ็นอเล็กซ์ไหมล่ะ เราหาทางช่วยได้นะ” ธาราที่ถูกถามอย่างนั้นถึงกับกรี๊ดกร๊าดแล้วเขย่าแขนอีกฝ่าย ลืมที่จะซักถามเรื่องอื่นๆ ไปจนหมดสิ้น วินาทีนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าหลัวของเธออีกแล้วละ! “เอา ช่วยหน่อยสิ อยากได้รูปถ่ายพร้อมลายเซ็น อันที่จริงอยากเห็นหน้าใกล้ๆ อยาก...” “อย่าโลภมากสิ แค่ขอลายเซ็นก็ลำบากมากแล้วนะรู้ไหม นี่ถ้าไม่ใช่เพราะได้ติดตามบอส ก็ไม่มีใครรู้หรอกนะว่าอเล็กซ์น่ะได้รับการดูแลที่เข้มงวดและแตกต่างจากคนอื่นๆ มากนะ” มนัสสินีป้องปากกระซิบบอก ดูท่าจะเป็นข้อมูลสำคัญอย่างไรอย่างนั้น “งั้นเอาแค่ลายเซ็นก็ได้” ธาราบอกอย่างไม่เรื่องมาก “นะจ๊ะมีน อยากได้อะไรบอกเลย” “ยอมจ่ายหมดเลยเหรอ” “อย่าเอาชาแนลบอยแล้วกัน” ธาราดักคออย่างรู้ทัน อีกฝ่ายหัวเราะ “รู้น่า ไม่ได้เรียกร้องอะไรแบบนั้นหรอก” “งั้นจะเอาอะไรจ๊ะ” ธาราบอกเสียงอ่อนเสียงหวาน ขณะออดอ้อนออเซาะอีกฝ่ายอย่างเต็มที่ “เลี้ยงข้าววันนี้ก็พอ นี่ไม่ได้กินข้าวมาตั้งแต่เช้าแล้ว มัวแต่วิ่งวุ่นทำงานทั้งวันเลย” มนัสสินีโอดครวญ แม้ธาราจะรู้ทันว่าอีกฝ่ายไม่ได้กินเพราะเงินไม่พอมากกว่า ดูจากชุดใหม่ที่นางใส่แล้วเห็นได้ชัดว่าเงินเดือนทั้งหมดเดือนนี้ของนางก็คงละลายไปกับมันนี่แหละ แต่เธอเป็นคนดี จะไม่เปิดโปงนางเด็ดขาด “ได้เลย เอ้า อยากกินอะไรสั่งเลย หรือจะออกไปกินข้างนอก” “ไปข้างนอกดีกว่า” อีกฝ่ายตอบ แล้วลากเธอไปยังร้านอื่นที่เป็นร้านอาหารกึ่งผับซึ่งอยู่ในบริเวณคลากคีย์นี่แหละ จากนั้นมนัสสินีก็สั่งอาหารร่ายยาวจนธาราแอบเหงื่อตกแล้วคำนวณราคาอาหารที่อีกฝ่ายสั่งมาอย่างรวดเร็ว แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องกินให้คุ้มค่าเหมือนกัน เธอเสียเงินไปแล้วอย่างไรก็ต้องให้ตัวเองได้อิ่มด้วย! ๐๐๐ ธาราดื่มเบียร์ท้องถิ่นไปแล้วสามขวด รู้สึกคึกคักอารมณ์ดีได้ที่ ขณะที่ฟังเรื่องเล่าของการอ่อยผู้ชายของเพื่อนสนิท มนัสสินีเล่าอย่างออกรสชาติและสนุกสนานเป็นอย่างยิ่ง ถึงนางจะยังจับไม่ได้ แต่แผนการนางเลิศมากจนเธอแทบหมอบกราบ นี่นอกจากต้องกราบพระเพื่อขอผัวแล้ว ธาราอาจจะต้องกราบเพื่อนเพื่อขอวิธีอ้อยผู้ให้อยู่หมัดด้วยนะนี่ แม้จะยังไม่มีผู้ชายที่ไหนให้เธอได้อ้อยจริงจัง เพราะทั้งชีวิตของเธออุทิศให้กับอเล็กซ์ก็ตามที หญิงสาวคิดพลางหัวเราะ กระทั่งอิ่มหนำสำราญกันดีจึงได้ชักชวนกันกลับ โชคดีอีกชั้นที่พักโรงแรมเดียว กัน แต่ถึงอย่างนั้นก็คนละชั้นและส่วนที่พักของมนัสสินีก็ถูกกันไว้สำหรับทีมนักแสดงนั่นด้วยละนะ เมื่ออยู่หน้าโรงแรมก็ต้องโบกมือบ๊ายบายให้กันเพราะ ดูเหมือนมนัสสินีจะถูกบอสเรียกตัว อีกฝ่ายเลยต้องออกไปข้างนอกอีกหน ส่วนเธอเลยได้แต่เดินมึนๆ เข้าไปในลิฟต์ ประตูลิฟต์เปิดออก ข้างในนั้นมีผู้ชายอยู่คนหนึ่ง ไอ้หมอนี่ต้องบ้าแน่นอนที่ใส่หมวกกับแว่นตาดำในเวลากลางคืน เธอคิดพลางเบียดตัวไปอีกด้านด้วยความกลัว หวังว่าจะไม่ใช่คนร้ายหรอกนะ โรงแรมหรูขนาดนี้คงจะไม่เกิดเรื่องอะไรอย่างนี้หรอก “เมื่อไรจะถึงวะ” ธาราบ่นพึมพำ ก่อนสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆ คนข้างหลังก็เอ่ยกับเธอขึ้นมาว่า “คุณจะไปชั้นสิบห้าใช่ไหม” “คะ?” หญิงสาวหันขวับไปมองเขาแล้วยิ่งระแวง เลยเบียดตัวเข้าหาประตูลิฟต์มากขึ้น และพยายามอยู่ไม่ไกลจากปุ่มฉุกเฉินทั้งหลาย ขณะที่สันหลังเสียววาบและระแวงอย่างหนักเพราะอีกฝ่ายจ้องมองเธอจากทางด้านหลังไม่วางตา พ่อจ๋าแม่จ๋าช่วยด้วย รู้อย่างนี้เธอไม่น่าดื่มจนเมาเลย ถึงจะมีสติแต่ก็ไม่ได้แจ่มชัดจนคิดว่าตัวเองจะสู้แล้วรอด “คุณมาที่นี่เพราะอะไร” จู่ๆ อีกฝ่ายก็ถามขึ้น ไม่ได้ขยับเข้ามาใกล้แล้วแต่ก็ไม่ได้ถอยห่าง ธาราหันไปทางด้านหลังก็เห็นว่าเขายังจ้องเธออยู่ “ฉัน...มาหาอเล็กซ์น่ะค่ะ” ตอบไปแล้วธาราก็อยากตบปากตัวเอง บ้าเอ๊ย! ทำไมตอบไปแบบนั้น ทำไมไม่ตอบว่ามาหาเพื่อน มาหาแฟน หรือมาหาผัวอะไรก็ได้ ทำไมต้องไปตอบแบบนั้น ต้องโทษเบียร์สามขวดที่กินเข้าไป ฮือ ไอ้เบียร์เวร ทำไมกินแล้วเมา ทำไมกินแล้วปล้นสมองไปแบบนี้! “อ้อ อย่างนั้นเหรอ” คนข้างหลังเอ่ยตอบรับ แล้วลิฟต์ก็เปิดออกจนได้ ธารารีบเดินออกไปก่อนจะต้องสะดุ้งโหยงเมื่ออีกฝ่ายตามออกมาแล้วเดินตามเธอเรื่อยๆ หญิงสาวรีบทำตัวปกติแต่ระแวดระวังเต็มที่ แล้วจึงหยิบเอาคีย์การ์ดมาเปิดประตู ทว่ายังไม่ทันก้าวเข้าไป จู่ๆ ผู้ชายประหลาดคนนั้นก็ดึงแขนเธอไม่ให้เข้าไปพร้อมกับถามว่า “ถ้าสมมติว่าคุณเจอ อเล็กซ์ เวสลีย์ คุณจะทำยังไง” หญิงสาวถอยหลังแต่ทำได้เพียงก้าวเดียวก็ถูกอีกฝ่ายไล่ต้อนจนมุม เธอได้แต่กะพริบตาปริบๆ มองเขา สมองหนักอึ้งเชื่องช้าเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ “คุณจะถามไปทำไม” “ก็อยากรู้” มุมปากหยักสวยของเขาคล้ายกับยิ้ม ธาราผลักอกเขาให้ถอยห่างก่อนจะตอบ “ลากเขาขึ้นเตียงไง แล้วใช้เวลากับเขาทั้งคืน นี่ๆ ถอยไปได้แล้ว ถ้ายังคุกคามฉันอีก ฉันจะแจ้ง...” “ผมต่างหากที่จะคอมเพลนคุณน่ะ เสี่ยวหมิงส่งคุณมาทำงานนะ แต่คุณให้ผมรอได้ไง แถมยังต้องมาตามตัวคุณเองอีกด้วย เอ้า รีบเข้าไปได้แล้วก่อนที่จะมีคนมาเห็น” เขาพูดพร้อมกับยึดคีย์การ์ดมาเองแล้วลากเธอเข้าไปในห้อง ธาราแทบจะสู้แรงเขาไม่ได้เลย หญิงสาวทำท่าจะร้องออกมาและหนีไป แต่อีกฝ่ายรู้ทัน เขาหัวเราะ บ่นพึมพำว่าเธอได้เงินร้อยแสดงเกินล้านจริงๆ แต่ก็ดูสนุกสนานดีกับการไล่ต้อนเธออย่างนี้ และเขาไม่รอให้เธอได้พูดอะไร ก็จับใบหน้าของเธอให้หยุดนิ่งแล้วก้มลงจูบเธออย่างเร่าร้อน ดึงรั้งร่างเธอให้แนบชิดกับเขา จนเธอสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่กำลังทิ่มแทงหน้าท้องของเธออยู่ในเวลานี้ ธาราผลักไสเขาแต่อีกฝ่ายไม่ยอมแพ้ ยังคงจูบเธออย่างเร่าร้อนจนทำให้สาวโสดที่ไม่เคยผ่านแม้กระทั่งการจูบอย่างเธอไม่รู้จะทำอย่างไร ความรู้สึกประหลาดซาบซ่านแล่นอยู่ในกายเธออย่างน่าอับอาย เขาถอนริมฝีปากออกเมื่อเธอไม่ได้ต่อต้านเขาแล้ว หมวกกับแว่นตาของเขาหายไปแล้วขณะที่เขาซุกไซ้ริมฝีปากกับต้นคอของเธอ ธาราขนลุกไปทั่วกาย กายเล็กสั่นเทาด้วยความรู้สึกประหลาด เธอได้แต่เกาะบ่าเขาเอาไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงไปกองกับพื้น ขณะที่หูได้ยินเขาพึมพำว่าเขาต้องการมากแล้ว และเธอทำให้เขาไม่พอใจที่ต้องรอนาน แต่ถ้าเธอทำตัวดี เขาก็จะไม่ตัดเงินเธอและไม่แจ้งเรื่องนี้กับเสี่ยวหมิง ‘เงินอะไร เสี่ยวหมิงคือใคร’ เธอคิดว่าควรถามออกไป แต่ตอนนี้คิดอะไรไม่ออกเลย กว่าจะรู้ตัวอีกทีเธอก็อยู่บนเตียงโดยมีเขาทาบทับอยู่เหนือร่างแล้ว!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more