อาทิตย์ต่อมาวันทำงาน
ขณะที่ต้นหอมกำลังก้มหน้าก้มตาทำงานตรงหน้าของเธออยู่อย่างขะมักเขม้นก็ถูกเรียกเข้าไปในห้องของท่านประธานโดยที่ไม่รู้สาเหตุว่าเขานั้นเรียกเธอเข้าไปเพราะอะไร
"ท่านประธานมีอะไรหรือเปล่าคะ?"
"พักกลางวันนี้เธอมีนัดกับใครหรือยัง"
"ถามทำไมคะ"
"ฉันจะชวนเธอออกไปกินข้าว พอดีว่าฉันไม่ชอบกินข้าวคนเดียว"
"ทำไมท่านประธานไม่ลองไปหาชวนคนอื่นดูล่ะคะ"
"ก็ฉันอยากไปกินกับเธอ!" ดูเหมือนว่าคำคำนี้เขาจะหลุดปากพูดออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจเพราะสีหน้าของเขาที่แสดงออกทันทีที่พูดจบประโยคนี้มันดูตกใจเอามากๆ "ฉันหมายถึงกินกับเธอแล้วมันคุ้มค่าอาหารดี"
"อ๋อ คงจะหมายถึงฉันกินอาหารหมดเพราะเสียดายเงินที่ซื้อมาน่ะหรอคะ"
"อือ..."
"ก็ดูเป็นคำชวนที่สุภาพดีค่ะ"
"ตกลงเธอจะไปหรือเปล่าฉันจะได้จองโต๊ะเอาไว้"
"แหม ได้กินข้าวฟรีทั้งทีแถมเป็นท่านประธานเป็นคนชวนไปเองอีกใครจะไม่ไปบ้างล่ะคะ แต่ก็เตรียมเงินเอาไว้เย
