ช่วงเวลาที่ผ่านไปช่างเร็วเหลือเกิน จากเดือนเป็นปี ฝาแฝดชายหญิงหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู กำลังนอนหลับตาพริ้ม ตามฟ้าและเบนจามิน วัยสามเดือนที่อยู่ในอ้อมแขนของต้องดาว
“มาค่ะ เดี๋ยวดิฉันพาเข้านอนให้ค่ะ ดิฉันเตรียมอาหารเสร็จแล้วค่ะ” ต้องดาวพยักหน้าและค่อยๆส่งลูกให้นาตาชาอย่างระมัดระวัง เบนจามินและตามฟ้า ถอดแบบมาจากไบรอัลไปเสียทุกอย่าง แม้แต่ดวงตาของพวกเขาที่จะเป็นสีเขียวหยก
“ไบรอัล คุณจะสามารถให้อภัยฉันได้มั้ย จะมีมั้ยโอกาสที่พ่อลูกจะได้เจอกัน” ต้องดาวรำพึงกับตัวเองเบาๆ
เสียงดนตรีประกอบภาพงานแต่งงานระหว่างต้องดาวและไบรอัล กำลังฉายอยู่บนจอใหญ่ในห้องมืดที่มีผู้ชมเพียงคนเดียว ในเวลานี้ของทุกวันตลอดหนึ่งปีที่ผ่านมา ไบรอัลจะต้องมานั่งดูวีดีโองานแต่งงานของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“ชิงชิง ตอนนี้คุณเจอใครที่รักคุณเหมือนกับผมแล้วเหรอยัง แม้ผมอยากจะคาดหวังว่าคุณยังไม่ลืมผม แต่มันคงเป็นไปไม่ได้ ผู้หญิงน่ารักแบบ
