ไบรอัลยังนั่งนิ่งในท่าเดิม แต่ฝ่ามือทาบทับอยู่ที่แผ่นอกของตัวเองที่เปียกชุ่มไปด้วยหยาดน้ำตาของต้องดาวอย่างเจ็บปวด เขาล้มตัวลงนอนหงายทันที แหงนหน้าขึ้นเมื่อเขากำลังเสียจังหวะการหายใจ เมื่อความเครียดฉับพลันทำให้ระบบการทำงานของปอดที่มีปัญหากำเริบขึ้น ไบรอัลหอบหายใจเหงื่อแตก เขาพยายามมีสติและควบคุมอารมณ์และระบบการหายใจนานหลายสิบนาทีแต่ในที่สุดเขาก็สามารถควบคุมมันได้
เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เสียงหอบหายใจยังคงอยู่ “ชิงชิง ผมไม่หมาะที่จะดูแลคุณ ผมอ่อนแอเกินไปสำหรับคุณ ไม่ต้องอภัยให้ผม เกลียดผมแบบนี้มันจะทำให้คุณตัดใจจากผมได้เร็วขึ้น” ไบรอัลได้แต่คิดไว้ในใจไม่อาจบอกเหตุผลที่แท้จริงให้เธอได้รู้ ให้เธอคิดว่าเขาโกรธเกลียดเธอแบบนี้ก็ดีแล้ว
ฮืออออออ ต้องดาวที่กลับเข้าห้องตัวเอง เธอนอนซุกหน้าร้องไห้ เป็นการร้องไห้ครั้งใหญ่ในรอบสี่ปีที่ผ่านมา เธอเจ็บเหลือเกิน ทำไมเขาถึงรักเธอน้อยนักนะ เธอไม่ดีพอให้เขาละทิ
