“น้ำเน่าจังเลย เหมือนพวกเพ้อฝัน” ฟาเดลที่นอนฟังอยู่ด้วยเอ่ยต่อจากบุตรสาวเมื่อได้ฟังนิทานจนจบเช่นกัน
“สนุกออกค่ะคุณพ่อ หนูเองก็อยากเจอเจ้าชายแบบนั้น แม่รสก็อยากเจอใช่ไหมคะ” เด็กน้อยเถียงบิดา ก่อนจะหันไปหาสมัครพรรคพวก
“ค่ะ” รติรสตอบแล้วต้องสะดุ้งเมื่อเขาบีบสะโพกเธอเข้าให้ พอเงยหน้าขึ้นมอง เขาก็ทำหน้าบึ้งตึงเหมือนโกรธเธอเป็นร้อยชาติ
“แม่รสของหนูคงไม่เจอเจ้าชายแล้วล่ะค่ะ เพราะว่าแม่รสมีพ่ออยู่ทั้งคนแล้วนี่คะ” เขาบอกบุตรสาวเสียงอ่อนหวาน แต่ดวงตาเอาเรื่องเมียตัวน้อย เธอกล้ามากที่รับคำว่าอยากเจอเจ้าชายหน้าตาเฉย ทั้งๆ ที่เธอหมดโอกาสนั้นตั้งแต่เจอเขาแล้ว
“อ๋อ... จริงด้วย แม่รสมีคุณพ่อของฟีร่าอยู่แล้วนี่คะ”
“ลูกสาวคนเก่งของพ่อยังไม่ง่วงอีกเหรอคะ” ฟาเดลกระซิบถาม หอมแก้มนุ่มๆ นั้นอย่างแสนรัก
“กำลังจะหลับค่ะ เรานอนหลับพร้อมๆ กันนะคะ” ฟีร่าบอกคนทั้งสอง ฟาเดลแกล้งหลับตาทันที เด็กหญิงตัวน้อยจึงหลับบ
