“แกกินอะไรดี”
อ๊ะอายเอ่ยถามพลางมองไปรอบๆร้าน ก่อนจะสังเกตเห็นลิลินที่นั่งเขี่ยมือถืออยู่คนเดียว
“แกละกินอะไร ฉันอย่ากกินเค้กนมอ่ะ"”
เพื่อนอีกคนท้วงขึ้นเสียงดังขณะที่สายตาของอ๊ะอายมองมาที่ลิลิน
“แปบนะ เดี๋ยวฉันมาพวกแกสั่งไปก่อนเลย”
อ๊ะอายบอกเพื่อน ก่อนจะก้าวเข้ามาหาลิลิน
“แกจะไปไหน”
เพื่อนคนเดิมถามด้วยความสงสัย
“เออเดี๋ยวมา แกสองคนสั่งกินไปก่อนเลย”
อ๊ะอายตอบแบบไม่สนใจ ก่อนจะมุ่งความสนใจไปที่ลิลิน
“บังเอิญจังเลยนะ อยู่ที่ไหนก็เจอแกตลอดน่าเบื่อชะมัด”
อ๊ะอายเอ่ยด้วยน้ำเสียงครึ่งบ่นครึ่งแซว
ลิลินยังคงก้มหน้า เขี่ยมือถือไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
“นี่ ฉันคุยด้วยน่ะไม่ได้ยินรึไง!”
อ๊ะอายเอ่ยเสียงดังขึ้น พลางทำหน้าไม่พอใจ
ลิลินเงยหน้าขึ้นช้าๆ มองอ๊ะอายด้วยใบหน้าเรียบเฉย
“เธอพูดกับฉันหรอ”
เสียงของเธอเรียบนิ่ง ลิลินรู้ดีว่าอ๊ะอายพูดกับเธอ แต่เธอแค่ไม่อยากสนใจเท่านั้น
“หึ!! เล่นละครเก่งนะ
