สองวันต่อมา
“ขยันจังเลยนะมึง”
เสือเพื่อนสนิทของวายุเอ่ยพร้อมรอยยิ้มขำๆ มองเพื่อนที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาดูเอกสารในมือ
“ขยันเหี้ยอะไรของมึง”
วายุเสียงเรียบตอบก่อนจะก้มลงดูเอกสารต่ออย่างสนใจ
“เอกสารอะไรของมึงวะ”
เสือโน้มตัวลงมามอง และทันใดนั้นก็เห็นว่ามือเพื่อนถือรูปของลิลิน เด็กเสิร์ฟในบาร์ของเขาไว้
“เอกสารสืบประวัติคนว่ะ”
วายุตอบสั้นๆ ก่อนจะเงยหน้ามองเพื่อนอย่างนิ่งๆและยกมุมปากเล็กน้อย
“แล้วนั่นคุณเกรียงศักดิ์นิ มึงเอาเอกสารพวกนี้มาทำไมวะ”
เสือถามต่อ
“ก็คนนี้คุณเกรียงศักดิ์ ส่วนอีกคนก็คือลูกสาวแท้ๆของเขา”
วายุชี้นิ้วไปที่รูปของทั้งสอง
“มึงอย่าบอกนะว่าลิลินคือลูกสาวของคุณเกรียงศักดิ์”
เสืออ้าปากค้าง
“ใช่”
วายุตอบเสียงเรียบ
“ไอ้เหี้ย มึงพูดจริงป่ะวะ”
“จริงสิวะ”
วายุตอบแค่นั้นพร้อมยักคิ้วเบาๆให้กับเพื่อนรัก
“แล้วที่เธอช่วยมึงคืนนั้นก็หมายความว่า เธอช่วยพ่อของเธองั้นเหรอวะ”
เ
