Special #2
-หลายชั่วโมงต่อมา-
แกร๊ก!
ครืดด ครืดด
ลูกแก้วเปิดประตูห้องน้ำออกมาก่อนจะวิ่งไปที่โซฟากลางห้องเพื่อรับโทรศัพท์ที่ดังมาได้สักพักระหว่างที่เธออาบน้ำ
ติ๊ด!
“พะ…”
(แก้ว! ฟูววว นึกว่าจะไม่รับซะแล้ว) คินถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก (มันไม่มีอะไรเลยนะ มันแค่มุมกล้องตรงนั้นมีไอหมอกด้วยมันแค่เดินไปเข้าห้องน้ำ) ปลายสายพูดออกมาโดยไม่เว้นช่องว่างให้ลูกแก้วพูดเลยแม้แต่น้อย
“พี่คิน…”
(พี่สาบานได้นะแก้ว มันไม่อะไรจริงๆพี่แทบไม่คุยอะไรกับเค้าด้วยซ้ำ ยกเว้นเรื่องงาน แล้ว...)
“พี่คิน หยุดก่อนค่ะ” ลูกแก้วพูดเสียงนิ่ง “หยุดก่อน”
(โอเคครับ) คินพูดอย่างพยายามสงบสติอารมณ์
“ใจเย็นๆแก้วยังไม่ได้ว่าอะไรพี่เลย” ลูกแก้วพูดก่อนจะยิ้มขำออกมาพร้อมกับเช็ดผมไปพลางๆ
(พี่กลัวแก้วเข้าใจผิด กลัวแก้วจะคิดมาก) คินพูดด้วยน้ำเสียงเครียดๆ
“ตอนแรกก็มีบ้างนิดหน่อยอะ แต่ก็..ลืมมันไปแล้ว”
(แก้ว...)
“ฮ่าๆ ล่อเล่น
