ปรากฏว่าไคพยายามแย่งปืน แต่ด้วยความเมาบอลจึงเหนี่ยวไกจนกระสุนพุ่งยิงใส่หน้าท้องของตัวเอง เลือดสีแดงไหลทะลักไม่ยั้ง
วันต่อมา
โรงพยาบาลเอกชน
ทุกคนวิ่งวุ่นอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน โชคดีที่กระสุนนัดนี้ไม่โดนจุดสำคัญ จึงทำให้บอลรอดตายอย่างหวุดหวิด
ห้องพักพิเศษ
"นึกว่าตายห่าแล้ว" เตโชนั่งเฝ้าเพื่อนทั้งคืนพูดเสียงแผ่วเมื่อบอลฟื้นตื่น "เป็นไง.."
"กูทำอะไรอีก"
"ถ้าเมาแล้วมึงจะขาดสติขนาดนี้ทีหลังไม่ต้องแดกแล้วเหล้าอะ แดกน้ำแดงผสมโซดาเถอะ!"
"จำได้ว่ากูถือปืนจะไปยิงมึงแต่ อักกก"
"มึงอย่าเพิ่งรีบลุก เดี๋ยวแผลก็ฉีก!"
"นี่..นั่งเฝ้ากูทั้งคืนเลยเหรอ"
"เอ่อ จะหลับจะนอนก็ไม่ได้ กลัวมึงจะตายไง"
สายตาของเตโชดูอ่อนข้อลง แสดงความเป็นห่วงเป็นใยอย่างชัดเจน ถึงแม้จะมีเรื่องบาดหมางแต่สัมพันธ์ของความเป็นเพื่อนยังคงตัดไม่ขาด สักพักบอลร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง 'ฮื้อออ ฮึกกกก'
"อยากให้มึงสบายใจอย่างนึง กูรักขนมจริ
