“ทำไมต้องรีบขนาดนั้น” อีธานเอ่ยถามด้วยท่าทางขบขัน
“ไม่รู้สิ สงสัยเพราะเป็นคำสั่งคุณมั้ง ชาวด้อมอย่างฉันก็เลยต้องทำแบบถวายหัว” อัญญาตอบออกไปตามจริง ไอ้ที่รีบทำทุกอย่างเนี่ยไม่ใช่อะไรนะ กลัวเขากลับไป กลัวจะไม่ได้เห็นหน้าเขา นี่ก็แอบลุ้นเหมือนกันนะว่าเขาจะติดต่อมาไหม แต่ติดต่อมาเนี่ยก็น่าจะติดใจแหล่ะ คงไม่มีอะไรที่จะทำให้เขาพอใจได้ นอกจากความใหม่และความสดของเธอ นอกนั้นมองไปทั้งร่างของตัวเองก็ไม่มีอะไรจริงๆ แหล่ะ นมก็แบน เตี้ยก็เตี้ย มีอย่างเดียวที่เขาบอกตลอดนั่นก็คือฟิตดีจริงๆ เท่านั้นแหล่ะที่เป็นหน้าเป็นตา และเป็นความภาคภูมิใจของเธอ
“แล้วนี่รู้มั้ยว่าผมจะพาไปทำอะไร” อีธานเอ่ยถาม ทั้งที่ยังหัวเราะเบาๆ อยู่
“ไปออกำลังกายรอบดึกมั้ง” อัญญาเดา เขาไม่มีอะไรหรอก นอกจากเรื่องนี้ เพราะเขากับเธอเพิ่งรู้จักกันเรื่องที่เขากันได้ดีก็มีเรื่องนี้เรื่องเดียวเถอะ
“สมองคิดแต่เรื่องนี้เหรอ” อีธานจิ้มที่หัว
