“เดี๋ยวให้ฉันคุยกับป๊าก่อน เดี๋ยวเรื่องพ่อกับแม่เธอค่อยว่ากัน”
ผ้าแพรพยักหน้ารับ และยังนั่งเงียบเหมือนเดิมจนมาถึงคอนโด
“ไปอาบน้ำได้แล้วจะได้นอน ”
ซ่า!!!!
เธออาบน้ำอยู่นานเพราะคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย อีกใจก็กลัวจะถูกทิ้งไว้กลางทาง ทุกอย่างมันสับสนและตบตีกันไปหมด
“เสร็จแล้วนายไปอาบเถอะ”
หลังจากนั้นก็ต่างคนต่างเงียบไม่มีใครพูดอะไรอีก
“นอนเลยนะฉันจะไปดูไอ้ภูมิหน่อย”
ช่วงนี้เห็นเขาบอกว่าเพื่อนเขามีเรื่อง เธอเองก็ไม่ได้ถามหรอกว่าเรื่องอะไร
“อืม”
เธอตอบแค่นั้นก่อนจะมองตามแผ่นหลังเขาไปจนพ้นประตู
“เฮ้อ!!”
เธอนอนคิดไม่ตกจนดึกดื่น กว่าจะหลับได้ก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน ปกป้องกลับมาตอนไหนไม่รู้ เขาเองก็ไม่ได้กวนอะไรเธอเลย เช้าวันต่อมาเธอก็ยังต้องไปทำงานให้เป็นปกติ เพราะไม่อยากให้ใครสงสัย
“ผ้าแพรท่านเรียกพบ”
ผ้าแพรเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอคอม มองหน้าเจนที่เรียกบอก
“พบแพรเหรอคะ”
ผ้าแพรทำหน้า
