“อย่างนั้นเหรอคะ ทำไมหมอดินทร์ถึงอายุยังน้อยอยู่เลยละคะ”
เธอมองเขาตาใสแป๋ว หมอดินทร์ยังดูอายุน้อยอยู่เลย
“ไม่น้อยหรอกครับ ผม28แล้วครับ”
เขาตอบเธออย่างสบายอารมณ์ ใครๆก็มักจะมองว่าเขาอายุยังน้อย แต่ความจริงก็28อย่างที่บอกนั่นแหละ
“หืม จริงเหรอคะทำไมยังดูเด็กอยู่เลย”
ผ้าแพรมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ ทำเอาหมอดินทร์ระบายยิ้มบางๆ แต่ก็ยังตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อ หมู่บ้านที่อยู่ห่างจากตัวเมืองจ.เกือบ70กิโล จึงต้องขับรถนานพอสมควร
“แล้วหมอดินทร์พักอยู่ที่ไหนคะ หรือพักอยู่หอของโรงพยาบาล”
เป็นเธอที่ชวนเขาคุย เพราะบรรยากาศมันเงียบเกินไปจนดูอึมครึม
“เปล่าหรอกครับ ผมซื้อบ้านติดกับบ้านคุณผ้าแพรนั่นแหละ มันเป็นเรื่องบังเอิญหนะครับ
พอย้ายเข้ามาอยู่ จึงเห็นว่าเพื่อนบ้านเป็นคนไข้ตัวเอง”
“งั้นสงสัยแพรคงจะต้องฝากหมอดินทร์ ช่วยดูพ่อกับแม่เป็นพิเศษแล้วละค่ะ”
“ไม่ต้องฝากหรอกครับ คุณน้าทั้งสองผมดูแลเป็นอย่
