“Miss Mallory, lunch niyo po. Nandʼyan na rin po ako gamot niyo, kapag sumakit muli ang ulo niyo,” paalala sa akin ni ate Kira nang ibigay niya ang lunch box ko.
Ngumiti ako sa kanya nang matamis. “Salamat po, ate Kira.”
“Wala po iyon, Miss Mallory. Sa tatlong taon na nakalipas ay sobra pa rin kami nag-aalala sa iyo, hindi natin alam kung kailan umaatake ang sakit ng ulo mo po,” nag-aalalang sabi niya sa akin.
Ningitian ko na lamang siya. Until now lahat sila ay nag-aalala pa rin talaga sa akin, kaya minsan kapag sumasakit ang ulo ko ay tinatago ko lamang, Ayoko na silang mag-alala pa sa akin.
“Ate Kira, ayos na po talaga ako..oh, siya po, alis na po ako! Kailangan ko pa pong pumunta sa library, paniguradong naghihintay na sa akin sina Rain, Chloe and Xavier!” nakangiting sabi ko sa
