บทที่ 27/1 ข้อตกลงระหว่างเรา
“โอกาสทำชีวิตฉันพังสิไม่ว่า”
"คุณคิดแบบนั้นจริงเหรอคะ"
"ที่สารภาพรักไม่ใช่เพราะอยากมัดใจฉันหรอกเหรอ ใจดีด้วยหน่อยก็คิดการใหญ่ ทั้งที่ตกลงกันแล้วว่าห้ามรักแต่ยังฝ่าฝืน ฉันควรรู้สึกยังไงดีล่ะ..ไหนเธอลองบอกมาสิ"
"หนูเป็นคนมีความรู้สึก..รักก็บอกว่ารักมันผิดตรงไหน"
"เหตุการณ์วันนี้มันคือผลพวงจากการที่เธอรักฉัน พอมีความรักก็อยากครอบครอง คิดเข้าข้างตัวเองเป็นตุเป็นตะ จนลืมสถานะว่าควรอยู่จุดไหน เห็นหรือยังว่าทำไมฉันถึงห้าม"
โอเค..เธอมันไร้ค่า
ตอนนี้ชลิดาไม่ได้เสียใจเพราะเขาไม่รัก แต่เสียใจเพราะสายตาสมเพชเวทนาจากเขาต่างหาก ทำไมคนต่ำต้อยจึงไม่มีสิทธิ์แม้แต่บอกความรู้สึก แค่อยากบอก..ไม่ได้ขอให้รักตอบเสียหน่อย
เพราะเก็บไว้คงอกแตกตาย จึงอยากพูดในวันที่มีโอกาส ความต้องการมีเพียงเท่านี้ แต่เขาไม่เข้าใจและชัดเจนว่าไม่ต้องการความรักจากเธอ
"ถ้าคิดอย่างนั้นหนูก็ไม่มีอะไร
