Dahil Mahal Kita

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, some places, and incidents are just products of the author's imagination and are used fictitiously. Any resemblance to actual events, persons, living or dead, is entirely coincidental. All rights reserved. No part of this story may be reproduced or transmitted in any form and in any means without the permission of the author. Simula He locked the door. Isinandal niya ako doon at mariing hinalikan. I encircled my arms around his nape. Isa-isa niyang kinalas ang mga butones ng suot kong uniporme. Tumigil siya sa paghalik at dumapo ang mga mata sa nakalantad kong puting bra. I bit my lower lip. Mabilis niya itong hinawi then he cupped my breasts. Nasa leeg ko ang kanyang mga halik. Inangat niya ang aking mga binti and encircled it on his waist. Halos mapunit ang aking skirt! He brought me to his room. Inilapag niya ako sa kanyang malambot na kama saka siya gumapang patungo sa ibabaw ko. He kissed me again. My hands were trembling as I excitedly unbuttoned his uniform top. "Chill, babe." he chuckled. Naramdaman ko ang pag-init ng mga pisngi sa kahihiyan. He helped me unbutton his shirt. Nang tuluyan niya itong mahubad at maihagis kung saan ay agad kong pinagapang ang aking mga kamay sa kanyang matipunong dibdib, then down to his abs. His hands were fast and expert. Halos hindi ko man lang namalayang pareho na kaming hubo't hubad. Nakabukas naman ang aircon ngunit pareho kaming pinagpapawisan. I dug my nails on his poor back. Palagi nalang itong namumula o nasusugatan dahil sa mga kuko ko. I thought of cutting my nails. "I love you." aniya. Napangiti ako at bumulong pabalik. "I love you, too." Pakiramdam ko ay nalulunod ako sa bawat niyang halik. Ang lalaking ito ang una ko. He's my first boyfriend. He's my first kiss, the man who took my virginity, my first love. Marco Iñigo Valderrama is my everything. He kissed my forehead bago inangat saglit ang sarili. Nakatingin ako sa kanya as he was opening the rubber by his teeth. Tumitig naman siya sa akin habang inilalagay ito sa kanya. I was biting my lower lip while watching him doing it. Pagkatapos ay muli niyang inangkin ang mga labi ko... Kagat niya ang kanyang mga labi habang nagsisimulang gumalaw sa ibabaw ko... Moving and sweating... I heard him groaned, and whispered my name before he collapsed above me... "I want to go with you." ngumuso siya. Pabiro ko siyang sinimangutan habang binubutones ang kanyang white longsleeve. Napag-usapan na namin ito. "Hindi ka nga kasi pwedeng mawala doon sa event ng Dad mo." inayos ko naman ngayon ang kanyang necktie. "Huwag ka nalang kaya pumunta?" pilit pa niya. My forehead creased. Natigil ako sa ginagawa at napailing na lamang. "It's Tania's birthday, Iñigo. Ngayon nga lang ako naimbitahan ng kapatid ko," I saw him pouted more. Cute. Napangisi ako. I lightly pinched his nose saka inabot ang kanyang labi para mapatakan ko ng isang halik. I smiled and looked at him. "Iñigo," I sighed. "hindi naman ako mapapa'no do'n. Saka susunduin mo rin naman ako mamaya 'di ba?" Ngunit nanatili lamang siyang nakasimangot. I smilingly shook my head then stretched his lips to form a smile. "Come on, baby. Smile ka na!" kulit ko sa kanya. He let out a sigh of defeat. I smirked and kissed him again. Isang patak, dalawa, hanggang sa hinawakan na niya ang mga pisngi ko upang mapalalim ang halikan namin... Hinatid muna ako ni Iñigo sa nasabing bar sa invitation na ibinigay sa akin ni Tanya noong isang araw, bago siya tumuloy sa venue naman ng isang business event kung saan paniguradong naghihintay na ang kanyang Mommy at Daddy. Hinarap ko siya nang tumigil ang sasakyan sa lugar. Lumapit ako upang mahalikan siya ng mabilis sa labi. "Ingat sa pag-d-drive. Hihintayin kita dito." iyon ang usapan namin. Pagkatapos niya doon sa event ay hahabol din siya rito sa party. Lumabas na ako ng kotse niya at pumasok. He even offered na ihatid pa ako sa loob but I immediately refused. Late na siya at kapag mas lalo pa siyang mahuhuli doon ay ako na naman ang sisisihin ni Tita. Sinalubong ako ng usual na maingay na music, usok ng sigarilyo alak. Crowded na rin kahit medyo maaga pa naman. Siguro ay dahil sa party ni Tania sa lugar. Nang namataan ko siya kasama ang mga kaibigan niyang nakikilala ko ay lumapit na ako sa kanila. "Tania! Happy birthday!" bati ko sa aking kapatid nang makalapit. Bumaling siya sa akin at agad napangiti. "Natalia! I'm glad you came." sabay bahagyang yakap at beso niya sa akin. Inabot ko sa kanya ang dala kong regalo na ibinigay naman niya sa isang babaeng naroon. Muli niya akong nilingon at hinawakan ang kamay upang mahila. "I'll introduce you to my friends." aniya. Isa-isa niyang pinakilala sa akin ang mga kaibiga't kakilalang naroon. Maging sila Misty, Nicole at Trixie na matagal ko naring kilala. Highschool palang yata kami ay magkakaibigan na sila ng kapatid ko. "...and this is Terrence." pakilala niya sa amin no'ng isang lalaki. Naglahad ito ng kamay na tinanggap ko naman. Hindi ako naging ganoon kakumportable sa klase ng pagtingin nito sa akin at hindi agad pagbitaw sa kamay ko. Ako na mismo ang pilit na kumalas at bahagyang lumayo. "Come on, let's party!" nagsimulang umindayog sa saliw ng musika si Tanya. Agad naman siyang sinabayan ng halos lahat ng taong naroon. Binigyan ako ng isang shot ni Tania. Hindi ako sanay sa mga inumin. Nakakapagparty din naman ako kasama si Iñigo. Gayon pa man ay tinanggap at nilagok ko pa rin ang binigay niya. I don't want to dissapoint her and make her think na nag-iinarte ako lalo na't kaarawan niya. Hindi ko na nga lang nasundan kung nakailang shot na ako... Umaalon na ang paningin ko at nahihilo. May brasong pumulupot sa baywang ko but I was too weak to remove the hands, or even makilala kung kanino ang mga iyon. Hindi ko narin mahagilap si Tania na kanina'y nasa tabi ko lang... Nagising ako nalang sa ingay. Wala pa sa sariling napabangon at nasapo ang ulo, ramdam ang konting pagkahilo. Pilit akong nag-angat ng tingin at agad nanlaki ang mga mata nang makitang naroon si Iñigo at iyong lalaking ipinakilala sa akin ni Tania kanina! Pinagsusuntok ni Iñigo 'yong lalaking halos humandusay na sa sahig! Hindi ko malaman kung ano ang unang gagawin nang makapa ko ang sarili. Lalong nanlaki ang mga mata ko at nanlamig nang makitang wala akong saplot bukod sa puting kumot na nakabalot sa katawan ko... "I-Iñigo..." halos walang boses kong tawag sa kanya. He stopped punching the guy who looked almost lifeless at tuluyang humandusay sa sahig... Unti unti siyang nag-angat ng tingin sa akin. Purong galit at panganib ang nakita ko sa mga mata niya... Tumulo ang luha mula sa aking mata. Ano'ng nangyari? Wala akong maalala! Bakit... Bakit ako nandito at nasaan kami?! Bakit... Without a word, he turned his back at me. At walang lingong lumabas ng silid! Nanlaki ang mga mata ko at nagmamadaling umalis sa kama. Tinawag ko siya ngunit hindi niya ako kailanman nilingon. "Iñigo!" muli kong tawag sa kanya. Mahigpit kong hawak ang dulo ng kumot na tanging tumatakip sa katawan ko. Ramdam ko ang malamig na sahig ng maliit na hallway sa aking mga paa dahil wala akong suot na kahit tsinelas. Lakad-takbo ko siyang hinabol. "Iñigo," kumapit ako sa braso niya upang pigilan siya't harapin ako. He stopped and darkly turned to me. Umiling ako, panay na ang buhos ng mga luha. "hindi..." patuloy akong umiling. "Hindi ko alam-" Marahas niyang binawi ang kanyang braso mula sa hawak ko. Sa pwersa niya at pagkakaapak ko sa laylayan ng kumot ay napatid ako't naupo sa malamig na sahig. Umiiyak akong nag-angat ng tingin sa kanya. "I don't want to see you anymore." Walang emosyon at mariin niyang sinabi. I shook my head. "No, please, Iñigo..." sinubukan kong tumayo ngunit agad na naramdaman ang sakit sa paa kaya hindi ko nagawa. "I didn't know you're..." his jaw was clenched and I can see anger and betrayal in his bloodshot eyes. "a slut." Umawang ang labi ko at sandaling natulala sa sinabi niya. Dahan dahan akong umiling... my heart hurt so much at his accusation. Muli niya akong tinalikuran at walang lingong umalis hanggang sa tuluyan siyang nawala sa paningin ko... "Iñigo..." bulong kong niyakap ang sarili at tuluyang humagulgol...