หึงหวง NC
1580 Words
ขุนศึกนอนพลิกตัวไปมา เขานึกถึงเรื่องเมื่อตอนกลางวัน เขารู้สึกกระวนกระวายใจที่เห็นนิสาใกล้ชิดกับขุนเขา 1 ชั่วโมงก่อนเขาพยายามข่มตาให้หลับแต่ใบหน้าสวยก็ผุดขึ้นมาในความคิดของเขา ท่าทางที่เธอใกล้ชิดสนิทสนมกับน้องชายของเขานั้นมันยิ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดเป็นที่สุด คนที่เธอควรจะให้ความสำคัญควรเป็นเขาไม่ใช่หรือ สมัยที่เธอยังเป็นเด็กน้อยเธอยังบอกชอบเขาอยู่เลยทำไมโตมาถึงได้เปลี่ยนไปราวกับหน้ามือเป็นหลังมือ ยิ่งคิดมันก็ยิ่งทำให้เขาวิตกกังวล ชายหนุ่มกลัวว่าน้องชายตัวดีของเขาจะแย่งเธอไป อุตส่าห์เขารอเธอมาตั้งหลายปี ไม่ยอมแต่งงานกับผู้หญิงคนไหนก็เพราะว่าเขารอเธอนั่นเอง ไอ้ขุนเขามันจะมาพรากเธอไปจากเขาไม่ได้ ขุนศึกครุ่นคิด
บริษัท
"เป็นยังไงบ้างลูก" เกริกชัยเอ่ยถามผู้เป็นลูกสาวซึ่งตอนนี้กำลังเรียนรู้งานเอกสาร เธอก้มหน้ามองเอกสารต่างๆบนโต๊ะอย่างเงียบๆ โดยมีขุนเขานั่งอยู่ข้างๆ
"นิสาหัวเร็วมากครับคุณอา" เป็นขุนเขาที่ตอบคำถามแทนเธอ เพราะเห็นว่าเธอกำลังตั้งใจอ่านเอกสารอยู่
"เพราะมีผู้ช่วยแบบขุนเขาต่างหาก" เกริกชัยเอ่ยปากชม หนุ่มหล่อที่มากความสามารถอย่างเขา ผู้ที่เกริกชัยไว้ใจให้ทำงานแทนหลายๆอย่างได้ เขาเป็นคนหัวสมัยใหม่ มีความคิดที่เฉียบแหลม ต่อจากนี้ไปเขาก็คาดหวังให้ขุนเขาเป็นผู้ช่วยอยู่ข้างๆนิสาไปตลอด แต่ก็แอบมีลุ้นว่าลูกสาวของเขาจะชอบขุนเขาบ้างไหมนะ ถ้าหากเป็นเช่นนั้นเขาก็คงจะสนับสนุนเต็มที่ เพราะดูท่าทีของขุนเขาแล้ว ชายหนุ่มเองก็คงจะแอบมีใจให้นิสาไม่มากก็น้อย
"ผมว่าเราพักทานข้าวกันก่อนไหมครับนิสา"ขุนเขาเอ่ยถามอีกฝ่ายเมื่อเห็นว่าเธอมัวแต่ทำงานจนไม่ได้พักกินของว่างเลย
"ก็ดีค่ะ นิสาก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน คุณพ่อไปด้วยกันไหมคะ" เธอหันไปถามผู้เป็นบิดา
"ไปเถอะลูก ให้หนุ่มๆสาวๆไปกันดีกว่า"
"งั้นคุณพ่ออยากกินอะไรไหมคะ เดี๋ยวหนูจะแวะซื้อมาให้" เธอกลัวว่าผู้เป็นบิดาจะเบื่ออาหารที่บริษัท
"ไม่เป็นไรลูก เดี๋ยวพ่อให้เลขาสั่งมาให้"
"งั้นผมพานิสาไปนะครับ" ขุนเขาขออนุญาตเกริกชัย เขาพยักหน้าแล้วบอกให้ทั้งคู่รีบไป
"นิสาอยากกินอะไรเป็นพิเศษไหมครับ"
"อะไรก็ได้ค่ะ นิสาทานได้หมด"
"แล้วตอนที่นิสาเรียนอยู่เมืองนอกทำกับข้าวกินเองบ้างไหมครับ"
"ก็มีบ้างค่ะ ส่วนมากจะออกไปกินข้างนอกกับเพื่อนมากกว่า"
"แล้วอย่างนี้มีหนุ่มๆ มาจีบบ้างไหมเนี่ย"
"ก็มีนะคะ แต่นิสาไม่ได้สนใจใครเลย"
"อื้มมม หรือว่ามีคนในใจแล้ว?" เขาลุ้นเหมือนรอคำตอบ
"เอ่อ ไม่มีค่ะ"
"จริงเหรอครับ งั้นพี่ก็พอจะมีสิทธิ์ใช่ไหม"
"อะ อะไรนะคะ" นิสาทำท่าตกใจเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าราบเรียบตามเดิม
"พี่คิดว่า...พี่ชอบนิสาเข้าแล้วล่ะ"
"พี่ขุนเขาล้อนิสาเล่นเหรอคะ" เธอถามย้ำอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ
คราวซวยของเธอจริงๆ โดนคนพี่หักอกแต่คนน้องดันมาชอบเธอซะงั้น
"พี่พูดจริงๆ นิสาจะให้โอกาสพี่ได้ไหม ยังไม่ต้องตอบตกลงตอนนี้ก็ได้" ชายหนุ่มมองใบหน้าสวยอย่างขอความเห็นใจ
"งั้นก็ได้ค่ะ นิสาจะเก็บไปคิดดู" ทั้งสองนั่งทานข้าวกันสักพักก็ปรากฏร่างหนาๆของใครบางคนกำลังเดินเข้าไปหา
"ไม่คิดว่าจะเจอน้องชายกับหนูนิสาที่นี่ บังเอิญจริงๆ" ขุนศึกเดินมาหยุดอยู่เบื้องหน้าของคนทั้งสอง
"พี่มาได้ไง" ขุนเขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ แม้แต่นิสาเองเธอก็ดูจะไม่ชอบใจเช่นกัน
"ฉันต้องตอบคำถามนายด้วยเหรอ" ขุนศึกยักคิ้ว
"ร้อยวันพันปีผมไม่เคยจะเจอพี่มาร้านอาหารแถวนี้"
"แต่วันนี้อยากมา บริษัทก็อยู่ใกล้แค่นี้เอง" เขาใช้คำว่าใกล้แค่นี้ ทั้งๆที่บริษัทของขุนศึกก็อยู่คนละฝั่งกับร้านอาหาร แต่เขาก็ยังอุตส่าห์ฝ่ารถติดมา ไม่แปลกที่น้องชายอย่างขุนเขาจะรู้สึกตะหงิดๆกับพฤติกรรมของพี่ชายคนนี้
"อุตส่าห์มาแล้วโต๊ะดันเต็มได้ซะนี่" เขาพูดพลางไปมองรอบๆ จนทั้งสองต้องหันไปมองตามเช่นกัน โต๊ะในร้านก็ดันเต็มจริงๆ
" " ทั้งคู่ไม่พูดอะไร ได้แต่นั่งมองหน้ากันไปมา
"ถ้างั้นพี่ขอนั่งด้วยคนนะ" เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าทั้งสองไม่มีท่าทีว่าจะเอ่ยชวน ก่อนจะนั่งลงข้างๆขุนเขา เขามองหน้าหญิงสาวอย่างกวนประสาท ริมฝีปากหนาแสยะยิ้มอย่างพอใจ
"นิสาขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" เธอหันไปบอกขุนเขาก่อนที่อีกฝ่ายจะพยักหน้า
"พี่มาจะมาหาเรื่องกวนประสาทผมทำไม" ขุนเขาหันไปถามพี่ชาย
"อะไรกัน ทำไมฉันต้องสนใจน้องชายแบบแกด้วย" เขาตอบนิ่งๆ
"หรือเพราะนิสา?"
"แล้วแต่แกจะคิดแล้วกัน ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน"
อีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรต่อ
"ว๊ายยยย" มือใหญ่เอื้อมมาปิดปาก เธอพยายามดิ้นแล้วมองว่าใครที่มันกล้ามาทำป่าเถื่อนแบบนี้กัน ก่อนที่เขาคนนั้นจะลากเธอเข้าไปในห้องน้ำชายได้สำเร็จ
"อื้อออ" เขาปล่อยมือออก เธอกำลังจะกรี๊ดอีกฝ่ายก็เอามือมาจุ๊ๆปากเธอไว้ คนตรงหน้าเธอไม่ใช่ใครแต่เป็นขุนศึก เธอถลึงตามองอีกฝ่ายอย่างไม่พอใจ
"ไง หนูนิสา"
"คุณอาทำบ้าอะไรคะ" เธอโวยวาย
"ถ้าอาไม่รู้จากพ่อของหนูนิสาก็คงไม่รู้ว่าแอบมากินข้าวกันสองคนสินะ" น้ำเสียงเยือกเย็นและสายตาที่ส่งมาทำให้หญิงสาวต้องงุนงงเข้าไปอีก เขาต้องการจะสื่อถึงอะไรกัน
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณอาไม่ทราบคะ" นิสาทำท่าจะเดินออกไปแต่อีกฝ่ายกลับคว้าแขนเธอไว้ให้มาประจันหน้ากัน
"ลืมอาไปแล้วเหรอ...ไหนเมื่อก่อนบอกชอบอาไง" สายตาที่คมกริบจ้องมองมายังนัยต์ตาสวยราวกับว่ากำลังตัดพ้อเธอ
"นั่นมันเมื่อก่อนแต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้วค่ะ"
"แต่หนูนิสาบอกว่าจะรีบโตเร็วๆ ให้อารอไม่ใช่เหรอ อาก็..." นิสาไม่อาจจะฟังประโยคต่อไปได้เธอจึงรีบดักทางเขา
"เชิญคุณอากลับไปหาอาเพียงขวัญเถอะค่ะ ต่อไปนี้ไม่ต้องมายุ่งกับนิสาอีก" เธอพูดพร้อมนัยน์ตาร้อนผ่าว น้ำตาของความอึดอัด น้อยใจที่มีต่อเขามันกำลังจะไหลออกมา แต่เธอต้องพยายามสะกดมันเอาไว้
" " ชายหนุ่มดึงเธอให้เข้ามาใกล้กัน มือทั้งสองข้างกุมมือเธอเอาไว้ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะจูบเบาๆบนหน้าผากมน นิสาเบิกตาโพลง หัวใจของเธอเต้นแรงแทบไม่เป็นจังหวะ เธอรีบผลักเขาออกอย่างไวจนอีกฝ่ายเซไปหลายก้าว
"นิสา..." เขาเรียกเธอสั้นๆ
"เลิกยุ่งกับนิสาสักทีเถอะค่ะ"
"ทำไมล่ะ"
"นิสากับพี่ขุนเขาเรากำลังศึกษาดูใจกันอยู่" แม้ว่าเธอจะยังไม่ตอบตกลงอีกฝ่าย แต่มันก็ควรจะเป็นแบบนั้นในเมื่อเขาใจร้ายกับเธอก่อน เธอก็ควรจะเปิดโอกาสให้คนอื่นบ้าง อีกอย่างเขาเองก็มีเพียงขวัญอยู่แล้วระหว่างเธอกับเขายิ่งไม่มีวันเป็นไปได้เลย
"ว่าไงนะ" น้ำเสียงเขาดูเปลี่ยนไปจากเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด
ขุนศึกดึงเธอเข้ามาอีกครั้ง เขากอดรัดเธอแน่นจนอีกฝ่ายแทบหายใจไม่ออก ริมฝีปากถูกกดลงบนปากจิ้มลิ้มของคนตรงหน้าอ่อนดุดัน เขายัดเยียดจูบอันเร่าร้อนให้หญิงสาวผู้ไม่เคยมีประสบการณ์ ร่างเล็กถูกผลักให้เข้าไปในห้องน้ำชิดขอบผนัง เขารีบล็อคประตูก่อนที่จะถาโถมตามเข้ามา
"คุณอาจะทำอะไรคะ" นิสามีท่าทีที่ลุกลน เธอตกอยู่ในสถานการณ์ที่ตั้งตัวไม่ทัน
มือทั้งสองข้างยันกำแพงเอาไว้ก่อนที่จะกดจูบลงไปอีกครั้ง ร่างน้อยๆสั่นระริกอยู่ในอ้อมแขนของเขา เขาแทรกลิ้นร้อนๆเข้าไปดูดกลืนความหวานภายใน เธอเคลิ้มราวกับมนตร์สะกดอย่างห้ามไม่ได้ ร่ายกายของเธอมันตอบสนองเขาอย่างขัดใจเหลือเกิน
"อื้อออ"
แฮ่กๆ
นิสาหอบหายใจเข้าหนักๆ ก่อนจะตั้งสติแล้วผลักคนตรงหน้าให้ถอยห่างแล้วเปิดประตูวิ่งหนีไป เหมือนร่างสูงจะได้สติเช่นกัน เขาจึงไม่ได้ห้ามอีกฝ่ายเอาไว้ มือจับที่ริมฝีปากตัวเอง ก่อนที่รอยยิ้มบางๆจะผุดขึ้นบนใบหน้า
- Writer
