หลังจากพี่ชาติเดินออกไปบรรยากาศบนโต๊ะอาหารก็พลันหนักอึ้ง สีหน้าพี่ดินเหมือนจะกำลังคิดหนักอยู่ตอนนี้
ฉันรู้ว่าใจจริงเขาก็คงเป็นห่วงพ่อของเขา พ่อลูกกันไม่มีทางตัดกันขาดหรอก
"พี่ดินกลับไปช่วยคุณพ่อเถอะค่ะ บัวจะรอพี่ดินอยู่ที่นี่เอง^_^" ฉันเอื้อมมือไปจับมือของพี่ดินแล้วก็ออกแรงบีบเบาๆ
พี่ดินเงยหน้าขึ้นมามองหน้าฉันแล้วส่งยิ้มจางๆ ให้
"ผมจะให้คุณกลับไปกับผมกอบัว ถ้าพ่อไม่ยอมรับคุณผมก็จะไม่กลับ" พี่ดินพูดน้ำเสียงหนักแน่น สีหน้าเขาจริงจังยิ่งกว่าครั้งไหนๆ เขายังยืนยันว่ายังไงก็จะให้ฉันกลับไปด้วย
"กินข้าวเถอะ อย่าคิดมากเลย" พี่ดินคลี่ยิ้มหวานพร้อมกับตักอาหารใส่จานให้ฉัน
"พี่ดินนั่นแหละอย่าคิดมาก^_^"
ช่วงเย็นๆ...
วันนี้ทั้งวันพี่ดินเหม่อๆ เหมือนสติไม่ค่อยจะอยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ ฉันเรียกพี่ดินตั้งหลายครั้งกว่าพี่ดินจะตอบ
ตอนนี้พี่ดินกำลังคุยอะไรก็ไม่รู้กับพี่ชาติสองคน ท่าทางค่อนข
