8 เด็กในอุปการะ
1589 Words
“เป็นยังไงบ้าง อยู่แต่ห้องตั้งหลายวันเบื่อไหม”
“ก็นิดหน่อยค่ะ” ความจริงก็ไม่นิดหรอก เพราะเธอก็รู้สึกเบื่อมาก ๆ อยู่แต่ห้องไม่ได้ทำอะไรเลย ซึ่งปกติคนที่ทำงานแบบเธอมักจะอยู่นิ่งไม่ค่อยได้ นึกแล้วก็คิดถึงงานพิเศษที่ร้านอาหารของโรงแรมขึ้นมา อุตส่าห์ได้ทำงานที่นั่นแล้วแท้ ๆ คิดแล้วก็รู้สึกเสียดาย
“แล้วอยากทำอะไรหรือเปล่า”
“หนูไม่รู้ค่ะ”
“เธออยากเรียนต่อหรือเปล่า”
“...” เรียนต่อ? นี่คือสิ่งที่เธอใฝ่ฝันมากที่สุดในชีวิต อยากเรียน อยากมีอนาคตที่ดี อยากออกจากวงจรนี้ ไม่อยากจมปลักอยู่กับชีวิตที่ลำบากแบบที่เป็นอยู่
“ว่ายังไง อยากเรียนต่อหรือเปล่า”
“เอ่อ...”
“หื้ม”
“หนูว่าชีวิตหนูยังอันตรายอยู่ คงไม่พร้อมที่จะ...”
“ตราบใดที่เธอยังอยู่กับฉัน อย่ากังวลอะไร” หมอหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง
“...” ก็ได้แต่กลัวถ้าน้าดวงตามตัวเธอเจอ ต้องแย่มากแน่ ๆ
“ตอนนี้เธออายุ 19 ย่าง 20 เป็นวัยที่ต้องเรียนมหาลัย เธอไม่เสียดายโอกาสเหรอ”
“เสียดายค่ะ เสียดายมาก หนูอยากเรียนต่อ อยากมีอนาคตที่ดี แต่ด้วยที่ฐานะทางบ้านจนมาก ก็เลยต้องมีความเป็นอยู่แบบนี้” เธอตอบด้วยความรู้สึกที่กล้ำกลืน ทุกอย่างมันจุกในอกไปหมด อย่าว่าแต่เลือกสิ่งดี ๆ ให้กับตัวเองเลย ชีวิตอย่างคนปกติยังมีไม่ได้
“งั้นก็ไปสมัครเรียน”
“สมัครเรียน?”
“อืม อยากเรียนที่ไหน ก็ค่อยไปสมัครเรียน ตอนนี้ยังทันใช่ไหม”
“เอ่อ...”
“ไม่ต้องคิดอะไรมากแล้ว มันเป็นวัยของเธอ อายุเพิ่งจะแค่นี้เอง อนาคตก็สำคัญไม่ใช่เหรอ”
“แต่หนู...”
“ฉันจะเป็นคนส่งเสียเธอเรียนเอง อยากเรียนอะไร ก็ศึกษามาก็แล้วกัน เอาไว้ถ้าเปิดสอบแล้ว เธอก็ค่อยไปสอบ”
“...” เป็นอีกเรื่องที่อันดาคาดไม่ถึง นี่เธอจะได้เรียนต่อจริง ๆ เหรอ แล้วเขาก็ยังเป็นผู้มีพระคุณส่งเธอเรียนอีก แค่นี้เธอก็ไม่รู้จะชดใช้เขายังไงไหวแล้ว
“ไม่ต้องคิดถึงเรื่องจะตอบแทนบุญคุณหรอกนะ เพราะฉันบอกเธอแล้ว ว่าคนอย่างฉันไม่ช่วยเหลือใครฟรี ๆ” เขาพูดขึ้นอย่างรู้ทัน เมื่อเห็นสีหน้าที่ครุ่นคิดแบบนั้นของเธอ
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ จะให้หนูตอบแทนอะไรหนูทำได้หมดเลย คุณหมอมีบุญคุณกับหนูมาก จนหนูไม่รู้แล้วว่าจะตอบแทนยังไงได้หมด” เธอยกมือไหว้ขอบคุณเขาอย่างผู้มีพระคุณ เขาเหมือนคนที่มาฉุดเธอขึ้นจากนรกขุมนั้น ทั้งยังส่งเสริมเธอไปในทางที่ดีขึ้นอีก ทำไมเขาถึงเป็นคนดีและดีกับเธอมากขนาดนี้
“อือ ไม่ต้องคิดมาก” เขาจับมือเธอไว้ พร้อมกับลูบหัวเบา ๆ เหมือนผู้ใหญ่ให้พรเด็ก คิดแล้วก็รู้สึกขำตัวเอง นี่เขากับเธออายุห่างกันเป็น 10 ปี ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะแก่ขนาดนี้
“ฉันยังไม่มีคอนแทคเธอเลย เอาไลน์มาสิ”
“หนูไม่มีไลน์หรอกค่ะ มีแค่เบอร์โทร” เพราะเธอยังใช้แค่โทรศัพท์เก่า ๆ อยู่
“ไม่มีไลน์?”
“ค่ะ”
“แล้วเธอไม่ได้เล่นโซเชียลอะไรเลยเหรอ”
“ไม่ค่ะ”
“ยังมีด้วยเหรอคนที่ไม่เล่นโซเชียล แปลกมาก”
“ค่ะ ชีวิตหนูทำแต่งาน ไม่มีเวลาไปเล่นหรือไปทำอะไรพวกนั้นหรอก ที่มีอยู่ก็เอาไว้ใช้โทรออกรับสายอย่างเดียว พวกโทรศัพท์สมัยใหม่ไม่มีใช้หรอกค่ะ”
เขาก็มองใบหน้าสวยจิ้มลิ้มนั้นอย่างไม่เชื่อ สวย ๆ อย่างเธอนี่สามารถเป็นเน็ตไอดอลได้เลยนะ ขนาดที่หมอในโรงพยาบาล ยังถ่ายคลิปลง แอฟยอดฮิตกันเต็มเลย แปลกมากที่ยุคนี้ยังมีคนไม่เล่นอยู่
“แล้ววัน ๆ เธอทำอะไร” เพราะจากที่เขาดูในกล้องวงจรปิด ก็เห็นแค่ว่าเธอเดินไปเดินมา แต่ก็ไม่รู้ว่าทำอะไร
“อ่านหนังสือ หรือไม่ก็หนูดูตำราอาหารค่ะ”
“ชอบทำอาหารเหรอ”
“ค่ะ หนูชอบทำอาหารมาก อยากทำอาหารให้ได้หลาย ๆ อย่างค่ะ”
“แล้วเธอไม่อยากเรียนเกี่ยวกับอาหารเหรอ”
“อยากค่ะ ความใฝ่ฝันหนูเลย หนูอยากเรียนคณะคหกรรมศาสตร์ อยากทำอาหารค่ะ” อันดาพูดพร้อมกับยิ้มออกมาอย่างสดใส แค่คิดถึงเรื่องทำอาหาร ตาเธอก็เป็นประกายแล้ว
“งั้นเหรอ”
“ค่ะ”
“ไว้ค่อยไปสอบแล้วกันนะ ฉันก็อยากให้เธอได้เรียนอะไรที่เธอชอบ แล้วก็ใช้มันให้เกิดประโยชน์ที่สุด”
“ขอบคุณมากนะคะคุณหมอ คุณดีกับหนูมาก ถ้าถึงเวลาที่หนูต้องตอบแทน คุณรีบบอกเลยนะคะ หนูไม่อยากเอาเปรียบคุณ แค่คุณให้หนูมาอยู่ที่นี่ด้วย ก็เป็นบุญคุณมากแล้วค่ะ”
“ไม่เป็นไร ไว้ฉันนึกออกแล้วฉันจะบอกเอง”
“ได้ค่ะ”
“ไม่ต้องเกรงใจอะไรมากมายแล้ว นับตั้งแต่วันนี้ไป ฉันจะเป็นผู้ปกครองของเธอ ฉันจะรับอุปการะเธอ ส่งเสียให้เรียนต่อจนจบ และเธอก็ห้ามดื้อเข้าใจไหม เธอต้องเป็นเด็กดี” เขาพูดอย่างผู้ใหญ่พูดกับเด็ก เป็นแบบนี้ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองแก่ขึ้นไปอีก
“ค่ะ หนูจะเป็นเด็กดี และเชื่อฟังคุณ จะไม่ทำให้คุณต้องผิดหวังค่ะ” อันดาพูดพร้อมกับยิ้มอย่างยินดี มันเป็นสิ่งที่เธอดีใจมาก ก็ไม่นึกไม่ฝันว่าตัวเองจะได้เรียนต่อ
“อือ จำไว้ด้วย เธอคือเด็กในอุปการะของฉัน”
“ค่ะ”
คำว่าค่ะของเธอในวันนี้ เขาจะถือว่าเธอยอมรับข้อตกลงทั้งหมด และในวันที่เขาต้องการให้เธอตอบแทน เขาถือว่าคำตอบของเธอในวันนี้ คือสิ่งที่เธอได้ตอบเขาในวันที่เขาต้องการแล้ว
วันต่อมา
หญิงสาวก็ยังคงตื่นตั้งแต่เช้าเหมือนเดิม เพื่อที่จะเตรียมอาหารเช้าไว้ให้ผู้มีพระคุณ แต่ก็ต้องแปลกใจที่วันนี้เขายังไม่ตื่น เมื่อเตรียมอาหารครบทุกอย่างแล้ว นั่งรออยู่ซักพัก แต่เจ้าของห้องก็ยังไม่ออกมา อันดาเลยตัดสินใจเดินไปเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“คุณหมอคะ ตื่นหรือยังคะ” แต่เขาก็ยังเงียบอยู่เหมือนเดิม
“คุณหมอคะ สายแล้วนะคะ” เมื่อเคาะครั้งที่สองก็ยังเหมือนเดิม จนอดคิดไม่ดีไม่ได้ เขาจะเป็นอะไรหรือเปล่า
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ คุณหมอ”
เมื่อไร้การตอบรับ อันดาก็ตัดสินใจ เปิดประตูห้องเขา ก็เห็นว่าเขาไม่ได้ล็อค ก็เลยเสียมารยาทเดินเข้าไป เพราะอย่างน้อยถ้าเขาเป็นอะไรไป เธอก็จะได้ช่วยทัน
แล้วก็เป็นแบบนั้นจริง ๆ ด้วยที่เมื่อวาน อากาศในจีนและไทยค่อนข้างต่างกัน เขาที่กลับมาเลยรู้สึกไม่ค่อยสบายตัว แล้วก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นไข้ แต่ด้วยที่เป็นหมอ ก็รักษาตัวเองตามอาการ แต่ก็ไม่คิดว่าจะหนักถึงขั้นไข้ซมแบบนี้
“คุณหมอ! ขอโทษนะคะ” เมื่อเห็นว่าเขานอนปากซีดตัวสั่นอยู่ เธอก็รีบเอามือบางไปอังหน้าผากเพื่อเช็ค อุณหภูมิดู ก็เห็นว่าเขาตัวร้อนจริง ๆ
“อื้ม” เขาพึมพรำความเบา ๆ
“คุณตัวร้อนมากเลย หนาวไหมคะ”
“หนาว”
“ค่ะ ๆ เดี๋ยวหนูปิดแอร์ให้นะคะ แล้วจะเปิดประตูห้องไว้ก่อนเพื่ออากาศจะได้ถ่ายเท คุณหมอไหวไหมคะ” เธอพูดพร้อมกับจับมือเขาไว้แน่น มืออีกข้างก็อังหน้าผากดู อุณหภูมิร่างกายร้อนขึ้นเรื่อย ๆ จนทำให้เธอรู้สึกตกใจ
“อือ ไหว แต่มันหนาว”
“ค่ะ เดี๋ยวหนูไปเอาผ้าห่มอีกผืนมาให้นะคะ” แล้วเธอก็กำลังจะลุกขึ้น แต่เขาก็ดึงตัวเธอไว้ก่อน จนร่างบางสะดุ้งขึ้นสุดตัว
“ไม่เป็นไร เธออยู่ตรงนี้ก่อน” มือหนาก็จับมือบางไว้ ทั้งที่ยังหลับตาอยู่ ตัวเล็กแค่นี้ทำไมอบอุ่นจัง
“เอ่อ...ค่ะ” เมื่อเป็นแบบนั้นก็ทำอะไรไม่ได้ หัวใจดวงน้อยก็เต้นแรงขึ้น คุณหมอสุดหล่อของเธอ ตอนนี้อยู่ในชุดนอนสีดำ กับผมที่ไม่ได้เซ็ต แต่มันกลับทำให้เขาดูเด็กลง ทั้งยังแปลกตาเธออีกด้วย
“อย่าพึ่งไปไหนนะ” เขาพรึมพรำเบา ๆ พร้อมกับจับมือเธอไปแนบแก้มตัวเอง
“คะ...ค่ะ” แล้วเธอก็อยู่ตรงนั้นตามความต้องการของเขา จนมั่นใจว่าเขาหลับไปแล้ว ถึงได้ค่อย ๆ ลุกขึ้น ไปเตรียมผ้ากับน้ำอุ่นมาเช็ดตัวให้เขา ซึ่งสิ่งพวกนี้เธอถนัดอยู่แล้ว เพราะเธอได้ดูแลพ่อที่ป่วยมาก่อน
น้ำกับผ้าขนหนูผืนเล็ก ถูกเตรียมมาไว้เช็ดตัวให้เขา มือบางค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อออก จนเห็นแผงอกขาว แน่นไปด้วยกล้ามหน้าท้องเป็นลอนแน่น จนหญิงสาวเผลอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอ ตอนดูแลพ่อเธอมันไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลย แต่พอเป็นคนอื่นแบบนี้ ก็แทบไม่อยากทำต่อแล้ว แต่ก็กลัวผู้มีพระคุณจะเป็นอะไรไป ก็จำใจต้องทำ
- Writer
