“เฮีย! แต่กูกับมิริน เราเป็นผัวเมียกันแล้ว กูรักมิริน! มิรินรักกู!”
“มึงยังจะคิดแบบนั้นอยู่อีกเหรอ”
“มันคือความจริง! กูกับมิรินเราเป็นผัวเมียกัน กูจะเสียเมียไปให้ใครไม่ได้เด็ดขาด นะเฮีย” ชินกรเปลี่ยนกลับมาพูดอย่างอ้อนวอน เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน เขาเป็นคนไม่ยอมอะไรง่าย ๆ เว้นแต่เรื่องของมาริกา
กันต์มองชินกรอย่างใช้ความคิด ปกติแล้ว มันเป็นคนไม่ยอมใคร แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่า มันยอมได้ทุกอย่าง แม้กระทั่งเอ่ยคำร้องขอ
“นะเฮีย กูขอ” จากแววตาที่แข็งกร้าว ตอนนี้เริ่มเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน
“มึงฟังกูนะ กูกับมิรินยังไม่ได้เป็นอะไรกัน มันเป็นเพียงแค่ข้อตกลงของครอบครัว ที่กูต้องรับผิดชอบ!” เมื่อเป็นแบบนี้ กันต์เองก็รู้สึกเห็นใจขึ้นมา
“จะ...จริงเหรอเฮีย”
“เออ!”
“งั้นมึงไม่ต้องรับผิดชอบอะไรแล้ว กูจะเป็นคนรับผิดชอบแทนมึงเอง”
“แล้วเรื่องอะไรที่กูต้องให้มึงรับผิดชอบแทน” เมื่อเห็นแบบนั้น ผู้เป็นพี่ชาย
