สองวันต่อมา
“หากข้าไม่ติดประชุมขุนนาง และวันพรุ่งต้องประชุมกับเสนาบดีกรมพิธีการเรื่องการจัดสอบจอหงวนที่ยังไม่แล้วเสร็จ ข้าคงเดินทางไปกับเจ้าด้วย”
“ขอบคุณคุณชายที่เมตตา เท่านี้ก็นับว่าดีมากแล้ว”
เหอลี่หมิงกล่าวขอบคุณ ใบหน้างดงามแย้มยิ้มไม่มากไม่น้อย หวงเสี่ยวฉีมองนางแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปกำชับบ่าวไพร่ที่ยืนพร้อมรับคำสั่ง
“ดูแลนางด้วย”
“ขอรับคุณชาย”
บ่าวไพร่ขานรับพร้อมกันอย่างแข็งขัน หวงเสี่ยวฉีจึงพยักหน้าทีหนึ่งแล้วดึงสายตากลับมาที่เหอลี่หมิง ร่างสูงประสานสายตากับนางอยู่ชั่วครู่ ริมฝีปากได้รูปจึงขยับบอก
“รักษาตัวด้วย”
เป็นอีกครั้งที่คำพูดภายใต้สีหน้าเรียบเฉยกลับทำให้กล้ามเนื้อในอกของนางเต้นระส่ำ หญิงสาวทำได้เพียงพยักหน้ารับอย่างโง่งม รีบขยับปากขอตัว เพื่อหลีกเลี่ยงจากสถานการณ์ชวนให้หัวใจหวิวไหว
“ท่านต้องเข้าวังแล้วใช่หรือไม่ ถ้าเช่นนั้นก็ไปเถอะ ข้าเองก็ต้องขอตัวเช่นกัน”
กล่าวจ
