อดทน

1894 Words

แกร๊ก~ ดวงตาคมกริบสอดประสานกับดวงตากลมโตเมื่อคนตัวเล็กเดินกลับเข้ามาด้านในอีกครั้ง มือเรียวกำโทรศัพท์มือถือเอาไว้แน่น สีหน้าเศร้าๆ เมื่อสักครู่ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มเจือนๆ บนมุมปากบาง "คุณพ่อส่งรถมารับแล้ว คืนนี้ซีคงไม่ได้อยู่ด้วยนะ" คล้ายมีบางอย่างมากระแทกที่หัวใจแกร่งอย่างจัง ร่างสูงที่นั่งอยู่บนโต๊ะอาหารตำแหน่งเดิมตัวแข็งทื่อ เขาแทบขยับตัวไม่ได้เลย "งั้นเหรอ ...ไปสิ" ซีรีย์ก้มหน้าลงทันที ขาสวยพยายามก้าวไปเบื้องหน้าเพื่อคว้ากระเป๋าสะพายของตัวเองขึ้นมาคล้องบ่า ควบคุมตัวเองให้ปกติที่สุด ยอมรับว่าตอนแรกเธอคาดหวัง คาดหวังว่าเขาจะพูดอะไรมากกว่านี้ แต่เธออาจจะคาดหวังมากเกินไป "อือ ถ้าอย่างนั้นซีขอตัวกลับก่อน พี่ลมกินต่อเลยนะ ซีรบกวนเก็บทุกอย่างให้ด้วยนะคะ ถ้าซีรอเก็บเองคุณพ่อคงจะรอนาน" "ไม่ต้องห่วงหรอก ลูกน้องฉันมีตั้งหลายคน เดี๋ยวฉันโทรตามพวกมันให้มาเก็บก็แล้วกัน" "อือ..." ซีรีย์พยักหน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD