ร่วมชีวิต...2

732 Words

“มันไม่สำคัญหรอกค่ะว่าบ้านจะเล็กจะใหญ่ มันสำคัญที่ว่าวันนี้เรารักกัน แค่นั้นมันก็เพียงพอแล้ว แล้วที่สำคุญบ้านหลังนี้ก็ใหญ่กว่าบ้านเช่าของขวัญตั้งเยอะ พอเจอบ้านหลังนี้แล้วบ้านเช่าของขวัญกลายเป็นรูหนูเลยด้วยซ้ำ” พิชชากล่าวด้วยรอยยิ้ม เธอรู้สึกสุขใจเหลือเกินที่อยู่ในอ้อมกอดอุ่นของเขา แต่หญิงสาวก็รู้สึกสงสารสามีของเธอเป็นอย่างมาก เพราะเขาเคยมีทุกอย่างเพียบพร้อม แต่ตอนนี้ต้องกลายเป็นคนที่ไม่มีอะไรเลย แค่คิดหญิงสาวก็รู้สึกผิด แต่เธอก็ไม่รู้จะทำเช่นไร เธอได้แต่ยืนอยู่ข้างๆ เขาและคอยให้ความรักกับเขา “เดี๋ยวพรุ่งนี้เราย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่กันนะครับ ยายพิมจะได้มีที่ออกกำลังกาย” ภูผากล่าวด้วยความใส่ใจ เพราะเขาเห็นยายพิมชอบไปเดินเล่นออกกำลังกายแถวบ้าน ดังนั้นการได้อยู่ในบ้านมีบริเวณเช่นนี้ มันคงทำให้ยายพิมรู้สึกมีความสุขอย่างแน่นอน ชายหนุ่มมั่นใจเช่นนั้น “คุณนี่ใส่ใจเราสองคนยายหลานจริงๆ นะคะ” “ก็ตอน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD