ค่ำคืนที่แสนหวานราวกับน้ำผึ้งพระจันทร์ก็จบลงอย่างสวยงาม หญิงสาวยังคงหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม ความสุขที่ได้รับจากเขาเมื่อคืนนี้ ทำให้เธอลืมความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นจากการมีสัมพันธ์ครั้งแรก เวลาผ่านไปเกือบเก้าโมงเช้า แสงแดดที่สาดส่องแยงตาเข้ามาทำให้เธอต้องลืมตาขึ้นมาด้วยความเหนื่อยล้า
หญิงสาวพลิกตัวไปมองหน้าของคนที่เธอรัก ใบหน้าคมสันนั้นช่างดูดีแม้กระทั่งยามหลับ เธอมองที่จมูกโด่งคมสันของเขา ก่อนที่จะมองที่ริมฝีปากหยักได้รูปซึ่งแดงกล่ำราวกับลูกตำลึงสุก เครื่องหน้าของเขาช่างครบครันเสียจนน่าอิจฉา หญิงสาวยังมองอยู่เช่นนั้น เธอยังไม่ยอมขยับตัว ด้วยกลัวว่าเขาจะตื่น เพราะเธอเขินอายเกินกว่าที่จะกล้าเผชิญหน้ากับเขา
“จ้องหน้าผมเหมือนกับว่าอยากจะกินผมอย่างนั้นแหล่ะ” ชายหนุ่มลืมตาขึ้นมามองหญิงสาวทันที ทำให้เธอต้องหน้าแดงเพราะความเขินอายที่ชายหนุ่มกำลังจับได้ว่าเธอแอบมองเขาอยู่นั่นเอง
“เปล่าซะ
