“ผมเต็มใจครับ ทั้งขวัญทั้งยายพิมเขาน่าสงสารมาก ผมเป็นคนทำให้ทั้งคู่ต้องขาดรายได้ ผมก็จำเป็นต้องชดเชยให้เขานะครับ” ภูผายังคงสะกดความไม่พอใจเอาไว้ เขาได้แต่หวังว่ามารดาจะเข้าใจเขาเสียที
“ไปบอกเลิกเด็กคนนั้นซะ แม่ไม่ต้องการลูกสะใภ้ที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า ตระกูลเราสูงส่งมากี่ชั่วอายุคน แล้วลูกจะดึงให้มันต่ำลงไปทำไม” คุณศศิวิมลไม่พอใจเป็นอย่างมาก ยิ่งชายหนุ่มพยายามอธิบาย ก็ยิ่งเหมือนเป็นการเพิ่มโทสะให้กับผู้เป็นมารดา
“ไม่ได้ครับ ผมไม่มีวันเลิกกับขวัญเด็ดขาด เราสองคนรักกัน คุณแม่ได้โปรดเข้าใจพวกเราด้วยนะครับ” ชายหนุ่มพยายามวิงวอนมารดาด้วยสายตา แต่สิ่งที่เขาพบในแววตาของมารดากลับเต็มไปด้วยความแข็งกระด้าง
“อย่ามาต่อรองให้มันเสียเวลาเลย สะใภ้ของแม่ถ้าไม่ใช่หนูธิดาก็ต้องเป็นคนที่เหมาะสมกับลูกชายคนเดียวของแม่ ไม่ใช่ไปเอาปลิงที่ไหนมาทำสะใภ้ แม่รับไม่ได้หรอกนะ” คุณศศิวิมลเหยียดพิชชาไม่ยอมหยุด
“หยุดเร
