บรรดาลูกๆ ของโอมาจิถูกต้อนมาขึ้นรถยนต์คันใหญ่โดยไม่มีท่าทางอิดออดนักเพราะรู้ดีว่าสักวันใดวันหนึ่งวันนี้ต้องมาถึง และอีกอย่างผู้เป็นพ่อนั้นเกริ่นไว้ตั้งแต่ตอนกลางคืนแล้วว่าถึงเวลาที่จะต้องรู้จักกับครอบครัวใหม่ที่พำนักพักพิงอยู่ที่เมืองไทย บรรดาลูกชายสองคนนั้นไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรเลย โทโมโอะคิดว่าถ้าในเมื่อลูกอีกสองคน และผู้หญิงอีกคนหนึ่งเป็นลูกเมียของบิดาตนจริง ก็ต้องเปิดเผยและให้การยอมรับเท่าเทียมกับพวกเขา
ส่วนวาตานาเบะนั้นไม่สนเรื่องเงินทองหรือสมบัติอะไรเพราะเงินที่พ่อมีนั้นถึงต้องแบ่งเป็นอีกยี่สิบส่วนที่เขาได้รับแบ่งปันนั้นก็กินทั้งชาติก็ไม่หมด ถ้ามีสมาชิกมาเพิ่ม เขาก็ขอแค่ให้เอาแต่ใจน้อยกว่าแม่มิโยโกะเขาจะได้ไม่ต้องปวดหัวตามดูแล ส่วนคนที่นิ่งเงียบกว่าใครอย่างมิโยโกะ แม้จะดูมีท่าทีหงอยๆ เศร้าๆ แต่เจ้าตัวก็ประกาศตั้งแต่ก่อนขึ้นรถว่า
“มิโกะ ไม่ได้ต่อต้านการไปพบครอบครัวใหม่ในครั้งนี้นะ
