ปรเมศ (แสนรักแสนเกลียด)

บทที่3 ตราบาปที่เจ็บปวด

เพียงดารากลับเข้ามายังบ้านพักหลังเล็กที่มีกันสามคน แม่ลูกและหลาน ภาพเหตุการณ์เมื่อสักครู่ทำเอาใจดวงน้อยเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ เธอพยายามหลีกเลี่ยงหลบหนีความจริงแต่ฟ้าส่งผู้ชายคนนั้นย้อนเข้ามาในชีวิตเธออีกครั้ง อีกใจหวาดกลัวว่าความลับที่ปกปิดเมื่อห้าปีก่อนจะถูกเปิดเผย

“แม่แพรครับ”

เพียงดาราเปิดประตูบ้านหลังเล็ก บ้านเช่าอยู่ท้ายเมือง มีเด็กชายวัยสี่ขวบกว่าเดินยิ้มแป้นรอคอยมารดาของตัวเองยังไม่ยอมหลับนอน

“ออกัส ดึกอย่างนี้ทำไมลูกยังไม่นอน พรุ่งนี้ลูกต้องไปโรงเรียนอนุบาลไม่ใช่เหรอลูก”

ถึงแม้ข้างนอกจะเจอเรื่องมากมายแค่ไหน พอกลับมาเจอรอยยิ้มสดใสจากลูกชายทำเอาคนเป็นแม่มีแรงกำลังใจขึ้นมาเยอะ

“ผมรอแม่แพรมาครับ ผมอยากรอนอนกับแม่”

ออกัส ลูกชายสุดขี้อ้อนสวมกอดมารดา สีหน้าเด็กชายมีเรื่องไม่สบายเก็บเอาไว้ในใจตั้งแต่กลับมาจากโรงเรียนอนุบาล

“แล้วคุณยายล่ะครับลูก”

เพียงดาราอุ้มลูกชายเอาไว้อ้อมอกก่อนหันมาจัดการปิดล็อคประตูข้างในบ้านเรียบร้อย รอยยิ้มสดใสของลูกทำเอาหญิงสาวลืมเรื่องผู้ชายคนนั้นชั่วพริบตา

“แม่อยู่นี่จ้ะหนูแพร ก็ออกัส หลานยายนะสิอยากจะรอแม่ของหลานกลับมาแล้วค่อยขึ้นไปนอน หนูแพรแน่ใจแล้วเหรอว่าลาออกจากงานร้านอาหารนั่นแล้วจริง ๆ”

เจนนิตา มารดาของเพียงดาราสงสารลูกสาวที่ต้องแบกภาระค่าใช้จ่ายทุกอย่าง แถมเมื่อห้าปีก่อนยังอุ้มท้องออกัส โดยปิดบังว่าใครคือพ่อของออกัส

“ค่ะ แพรจะหางานตรงที่สาขาของแพรเรียนจบมา แต่เลขาของบริษัทใหญ่ๆ กลับมีตำแหน่งเต็มหมด ถึงยังไงแพรก็จะไม่ยอมแพ้ค่ะ เพื่อลูกและก็เพื่อแม่ แพรรักแม่นะคะ”

“แม่เชื่อว่าหนูแพรทำได้ จริงไหมออกัสหลานยาย”

เจนนิตาหันมาเอ่ยหลานชายตัวน้อยที่มีโครงหน้าตาหล่อเหลา ผิวพรรณขาวราวเป็นลูกผู้ดี หน้าตาไม่เหมือนแม่แพรสักนิดเดียว

“จริงครับ”

“แม่ขึ้นไปพักผ่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวแพรดูแลลูกของแพรเองค่ะ”

“จ้ะหนูแพร”

เจนนิตามองลูกสาวสุดเข้มแข็งอุ้มลูกชายขึ้นไปข้างบนบ้านเช่าพลางลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่

“แพรคิดเหรอว่าลูกจะปิดบังเรื่องพ่อของเด็กออกัสกับเขาได้ตลอดไป สักวันหลานออกัสก็อยากรู้ว่าพ่อตัวเองเป็นใคร” เจนนิตาอยากรู้ว่าทำไมพ่อของออกัสถึงไม่รับผิดชอบทำลูกสาวเธอท้อง ถึงได้ทิ้งลูกสาวและหลานชายตามลำพัง

เพียงดาราอาบน้ำให้ลูกชายคนเดียวก่อนตัวเองจะจัดการทำธุระส่วนตัว ทุกคืนสองแม่ลูกต้องนอนเตียงเดียวกัน เพราะออกัสมีแม่คอยเลี้ยงดู คอยดูแลเขาตั้งแต่เกิดมาลืมตาดูโลก เขาไม่มีทางรู้ว่าพ่อของตัวเองคือใคร

“คืนนี้ลูกออกัสของแม่อยากฟังนิทานเรื่องอะไรก่อนนอนดีจ๊ะ”

มือเล็กลูบหัวของลูกชายอย่างแผ่วเบา นับวันยิ่งโตขึ้น ออกัสยิ่งมีหน้าตาเหมือนผู้ชายคนนั้น คนที่เธอเกลียดมากในชีวิต

“ผมไม่อยากฟังครับ แม่ ผมอยากรู้ว่าพ่อของผมเขาเป็นใครเหรอครับ ทำไมเขาถึงใจร้ายทิ้งแม่กับผมไป”

แววตาเด็กน้อยฉายแววความเจ็บปวด ออกัสหลีกเลี่ยงไม่ถามแม่เรื่องพ่อของตนเพราะแม่กำชับว่าอย่าพูดถึงเขาคนนั้นอีก

“ลูก ทำไมลูกถึงพูดเรื่องนี้ แม่บอกลูกกี่ครั้งว่าอย่าพูดถึงเขา เกิดอะไรขึ้นที่โรงเรียน ใครรังแกอะไรออกัสลูกของแม่ บอกแม่มา”

“ฮึก มานพ เพื่อนที่โรงเรียนบอกผมว่าผมเป็นลูกไม่มีพ่อครับ พ่อผมยังไม่ตายใช่มั้ยครับ ผมอยากมีพ่อ”

ออกัสเป็นเด็กต้องการความรัก ความอบอุ่นจากคนเป็นพ่อ เขาอยากมีพ่อเหมือนเด็กคนอื่น

“ออกัสลูกแม่ ฟังแม่ ไม่มีใครรักลูกมากกว่าแม่และยายอีกแล้ว ผู้ชายสารเลวคนนั้นไม่สมควรเป็นพ่อของลูกด้วยซ้ำ ลูกไม่ต้องฟังใครเขาพูด ลูกเป็นเด็กดีของแม่และยาย ตั้งใจเรียน ทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีของแม่แพรคนนี้ก็พอนะครับ”

“ครับแม่”

ออกัสไม่เซ้าซี้ถามแม่แพรเรื่องพ่อของลูก ผู้ชายคนนั้นใจร้ายใจดำทิ้งเขากับแม่ต้องเผชิญกับความยากจนลำบาก แต่แม่ไม่ท้อ อดทนสู้เพื่อเขาเพียงคนเดียว

“แม่แพร ผมรักแม่นะครับ”

“แม่ก็รักออกัสเช่นกัน จำเอาไว้ไม่มีใครรักลูกมากกว่าแม่แพรและยายเจนอีกแล้ว ราตรีสวัสดิ์นะลูกแม่”

หญิงสาวกดจูบหน้าผากเล็กของลูกชายดั่งแก้วตาดวงใจอย่างแผ่วเบา เธอจะไม่ยอมให้ใครมาพรากลูกไปจากหัวอกคนเป็นแม่เด็ดขาด ไม่ว่าจะเป็นผู้ชายคนนั้นก็ตาม!

เมื่อแน่ใจว่าลูกชายหลับสนิท เพียงดาราค่อยๆ ลุกขึ้นมาจากเตียงแผ่วเบาไม่รบกวนให้ลูกตื่น ร่างระหงยืนตรงหน้าต่างที่มีท้องฟ้าสวยงาม ดวงดาวส่องแสงระยิบระยับแพรวพราว

เสมือนตอกย้ำความเจ็บปวดเก็บซ่อนอยู่ภายในใจไม่มีวันลืมเลือน ผู้ชายเลวคนนั้นคนที่พรากความศักดิ์ศรีลูกผู้หญิงของเธอไปไม่มีเหลือ ภาพค่ำคืนเมื่อห้าปีกว่าย้อนรอยกลับมาต้องบอบช้ำใจอีกครั้ง

‘เพียงดาราสะดุ้งตื่น รู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีกลับพบว่าตัวเองมีสภาพร่างกายเปลือยเปล่า เท่านี้ไม่พอยังช็อคต่อรอบสอง เมื่อข้างกายเจอผู้ชายนอนเคียงข้างกันในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน หญิงสาวพยายามนึกทบทวนเรื่องราวว่าเกิดอะไรขึ้น

เธอจำได้ว่าเมื่อคืนกำลังฉลองเรียนจบกับเพื่อนสามคนที่ไม่ค่อยสนิท จากนั้นเธอก็จำอะไรไม่ได้ หญิงสาวรับรู้ภายหลังว่าตัวเองเสียความบริสุทธิ์แก่ผู้ชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จักชื่อ

ผ่านไปสองสัปดาห์ เพียงดารารับรู้ถึงอาการผิดปกติของร่างกายที่ชอบวิงเวียนศีรษะ เหม็นกลิ่นอาหารและชอบลุกขึ้นมาอาเจียนตอนเช้าทุกวัน เธอเพิ่งสังเกตว่ารอบเดือนไม่มาตามตรงวันเวลา หญิงสาวจึงตัดสินใจซื้อที่ตรวจครรภ์สองอันมาตรวจ

‘ขออย่าให้ท้องแล้วกัน’

ตอนที่เกิดเรื่องยอมรับว่าเธอตัดสินใจทำอะไรไม่ถูก ช็อคหนักจนลืมกินยาคุมป้องกันเสียสนิท

แต่ฟ้าไม่เห็นใจผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่มีฐานะลำบากตอนนี้ ผลตรวจปรากฎว่าขึ้นแท่งสองขีดทั้งสอง หมายความว่าเธอกำลังท้องลูกของผู้ชายแปลกหน้า ผู้ชายที่พรากความสาวของเธอ

‘ฮึก ฮือ มะ ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ เราต้องไม่ท้อง ท้องไม่ได้เด็ดขาด กรี๊ด’

‘ลูกแพร เป็นอะไรลูก เกิดอะไรขึ้น’

เจนนิตาได้ยินเสียงกรีดร้องสุดเสียงของลูกสาวดังจากห้องน้ำ ด้วยความเป็นห่วงเข้ามาปลอบประโลมลูกสาว พลันสายตาดีเหลือบมองเห็นผลที่ตรวจครรภ์สองอันขึ้นสองขีดทุกอัน

‘ฮึก คุณแม่ แพรไม่รู้จะทำยังไงดี’

‘แพรท้องเหรอลูก ท้องกับใคร?’

คนเป็นแม่ไม่ได้จะด่าทอลูกสาวว่าทำตัวเหลวแหลกจนปล่อยตัวจนตั้งครรภ์(ไม่ได้ตั้งใจ) เธอโกรธผู้ชายคนนั้นต่างหากที่ไร้ความรับผิดชอบ

‘แพรไม่อยากพูดถึงเขาค่ะ แพรยังไม่พร้อมที่จะมีลูก แพรไม่พร้อมจริง ๆ’

เพียงดาราไม่พร้อมจะกลายเป็นแม่คนในอายุยี่สิบสองปี ชีวิตเธอกำลังมีอนาคตสดใสกลับพังทลายเพราะผู้ชายเห็นแก่ตัวคนเดียว

‘แพรไม่พร้อม แต่เขามาแล้วนะลูก แพรจะเฉือดหัวใจอีกดวงของแพรได้ลงเหรอ ตั้งสติดีๆ แม่จะคอยเป็นกำลังใจให้ลูกแพรเสมอ เพื่อหลานแม่ที่กำลังจะเกิดมา’

‘แม่ไม่โกรธแพรใช่มั้ยคะ ที่แพรท้องไม่มีพ่อแบบนี้’

เพียงดารากลัวว่าเจนนิตาจะถูกชาวบ้านนินทาที่ลูกสาวทำตัวเหลวไหล ท้องไม่มีพ่อ กลัวว่าทำให้แม่ต้องเสียใจผิดหวังในตัวเธอ

‘แม่ไม่โกรธ แม่ดีใจต่างหากที่จะได้มีหลานออกมาให้เชยชม’

‘แม่ แพรรักแม่เจนมากเลยค่ะ’

เพียงดาราตั้งใจจะเก็บเลือดเนื้อเชื้อไขของผู้ชายคนนั้นเอาไว้ หญิงสาวพยายามไม่สนใจคำครหานินทาว่าเธออุ้มท้องใหญ่ไม่มีพ่อ จนในที่สุดคืนนั้นให้กำเนิดลูกชายคนเดียวออกมา โครงรูปร่างหน้าตาเด็กชายเหมือนผู้ชายคนนั้นราวถอดแบบออกมา

ผิวพรรณขาวผุดผ่องเหมือนลูกผู้ดีมีชาติตระกูล คนเป็นแม่แอบน้อยใจ อุตส่าห์อุ้มท้องมาตั้งแปดเดือนกว่ากลับหน้าตาไม่เหมือนแม่สักนิดเดียว

พอออกัส ลูกชายได้สองขวบครึ่ง เพียงดาราตัดสินใจจะพาแม่เจนนิตากับลูกชายเข้ามาหางานทำที่กรุงเทพฯ ทุกสิ่งทุกอย่างทำเพื่อลูกชาย ผู้เป็นแรงกำลังใจสำคัญสำหรับการดิ้นรนมีชีวิตอยู่ต่อของเธอ’

เพียงดาราไม่คิดว่าวันนี้จะเจอผู้ชายคนนั้น คนที่เป็นพ่อของออกัส เขาได้สร้างตราบาปที่เจ็บปวดรวดร้าวเอาไว้กับเธอ ผู้ชายสารเลว เห็นแก่ตัวคนนั้นไม่ควรเป็นพ่อของออกัสและเธอไม่มีวันให้พ่อลูกเจอหน้ากันตลอดชีวิต เพราะกลัวว่าเขาจะมาพรากลูกไปจากหัวอกคนเป็นแม่

“แพรเกลียดผู้ชายคนนั้น ขออย่าให้เราได้เจอกันอีก!”