ผ่านไปสามวัน
อาการป่วยของนรินดาก็ดีขึ้นโดยที่เธอได้รับการดูแลจากปากรณ์เป็นอย่างดี แถมเธอกับเขาก็สนิทกันมากขึ้น เขาก็คอยดูแลเธอจนหายโดยไม่ได้มีอะไรกับเธออีกเลย เธอขอพักให้ร่างกายได้ฟื้นตัวก่อนเถอะ แล้วอีไวน์คนนี้จะอ่อยจนทำให้โงหัวไม่ขึ้นเลย
“พี่ปาร์คคะ ไวน์ว่าวันนี้เราไปหาซื้อของมาใส่ตู้เย็นหน่อยไหมคะ ถ้ารอแต่สั่งอาหารกินกันแบบนี้ ไวน์ว่ามันเปลืองอ่ะ อีกอย่างไวน์ก็อยากกินขนมจุกจิกตอนกลางคืนด้วย ไวน์คงรักสุขภาพแบบพี่ปาร์คไม่ไหวหรอก นะคะ ไปซื้อของกับไวน์นะคะ” นรินดาเอ่ยพูดออกไปแบบอ้อนๆ เพราะในตู้เย็นนอกจากนมแล้วก็ไม่มีอะไรให้เธอได้กินเลย
“อืม ไปสิ อดอู้อยู่ห้องมาตั้งหลายวันแล้ว ไปสูดอากาศข้างนอกบ้างก็ดี” ปากรณ์เอ่ยบอกไปก็ปิดหนังสือที่เขากำลังอ่านอยู่ เพราะตลอดสามวันมานี้ เขาเอาแต่เฝ้าคนป่วยอย่างนรินดามาตลอด จนไม่ได้ไปไหน ขนาดจะไปหาพี่ชายทั้งสองที่บริษัทเขาก็ยังไม่ได้ไปเลย
“งั้นไวน์ไปแต
