One Night Stand ชั่วคราวหรือตลอดไป

มันก็แค่ One night...2

“พ่ออยู่บนฟ้าค่ะ คุณลุงถามหาพ่อทำไมคะ” เด็กหญิงกอหญ้าเอ่ยดวยความใสซื่อ

“ว่าไงขวัญจริงอย่างที่กอหญ้าบอกมั้ย” กานต์เอ่ยถามครองขวัญพร้อมกับบีบคั้นเธอด้วยสายตา

“ใช่ค่ะ พ่อของกอหญ้าเสียไปแล้ว” ครองขวัญจำใจต้องปดออกไป เพราะเธอไม่อยากให้กานต์รู้ความจริงเรื่องชาติกำเนิดของกอหญ้า

“อ้าวเหรอ แล้วกอหญ้าอายุเท่าไหร่แล้วล่ะ” กานต์รู้สึกสะดุ้งกับคำตอบของครองขวัญ แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่วายถามกดดันครองขวัญอีก เพราะชายหนุ่มจำได้ไม่ลืมว่าเขาและครองขวัญมีสัมพันธ์กันเมื่อไหร่

“สามขวบค่ะ” ครองขวัญจำใจตอบเพราะไม่ต้องการให้ชายหนุ่มซักไซร้ไปมากกว่านี้ แต่เมื่อได้ฟังคำตอบของครองขวัญชายหนุ่มก็มั่นใจทันทีว่าสิ่งที่เขาคิดมันถูกแล้ว

“กอหญ้าอยากทานอะไรคะ เดี๋ยวลุงซื้อให้เอง” กานต์แสร้งหันไปสนใจกอหญ้า เพราะไม่ต้องการให้ทั้งคู่ออกไปจากร้านตอนนี้ “นั่งลงก่อนสิขวัญ” กานต์หันมาสั่งครองขวัญซึ่งทำให้หญิงสาวไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่เธอก็ไม่อยากจะทะเลาะกับชายหนุ่มให้บุตรสาวเห็น

“กอหญ้าอยากทานคัพเค้กค่ะ แล้วก็ไวท์มอลต์ปั่นหวานๆ นะคะ” เด็กหญิงกอหญ้าสั่งด้วยความไร้เดียงสา แต่มันช่างเข้าทางของกานต์เหลือเกิน เมื่อเด็กหญิงกอหญ้าเอ่ยเช่นนั้น ครองขวัญจึงไม่ได้เอ่ยขัดใจบุตรสาว แต่เธอได้แต่นั่งใจเต้นราวกับจะหลุดออกมานอกอก กานต์จะรู้ความจริงไม่ได้ เรื่องของเธอและเขามันเป็นแค่ One night stand เท่านั้น ครองขวัญได้แต่นั่งหน้าเครียด ซึ่งกานต์ก็สังเกตเห็น เขามั่นใจว่าครองขวัญต้องมีอะไรปิดบังเขาอยู่อย่างแน่นอน

“แล้วขวัญล่ะทานอะไร” กานต์เอ่ยถามด้วยเสียงนุ่ม

“ขอกาแฟก็พอค่ะ” ครองขวัญเอ่ยตามมารยาท กานต์จึงเรียกพนักงานของร้านมารับออเดอร์ ตอนนี้เขาเพ่งมองไปที่ใบหน้าของเด็กหญิงกอหญ้า เขาค่อนข้างมั่นใจว่าสิ่งที่เขาคิดมันต้องใช่อย่างแน่นอน ไม่เช่นนั้นครองขวัญไม่ออกอากรมีพิรุธอย่างชัดเจนเช่นนี้

“สี่ปีแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน” กานต์เอ่ยสิ่งที่ทำให้ครองขวัญกระอักกระอ่วนขึ้นมาทันที

“เลิกพูดถึงอดีตที่ผ่านมาเถอะค่ะ ชีวิตของขวัญมีแต่วันข้างหน้าเท่านั้น ขวัญทิ้งอดีตไปนานแล้ว” ครองขวัญเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่เจือปนความเจ็บปวด

“ไม่ใช่ว่าขวัญมีอะไรในอดีตปิดบังผมเหรอ ถึงไม่อยากจะนึกถึงมัน” กานต์เอ่ยจี้ใจดำครองขวัญ มันทำให้เธอหันมามองเขาด้วยแววตากร้าว

“ถ้าคุณยังดันทุรังที่จะพูดเรื่องนี้ ฉันจะไม่รักษามารยาทแล้วนะ” ครองขวัญเอ่ยเสียงเบาให้ได้ยิ้นกันเพียงสองคน เพราะตอนนี้เธอรู้สึกโกรธชายหนุ่ม

“จุ๊ๆๆ ...อย่าทำหน้าแบบนั้นสิกอหญ้ามองอยู่นะ” กานต์กระซิบกลับเช่นกัน แต่ใบหน้าของเขาหันไปยิ้มเอ็นดูให้กับกอหญ้า