ลูกผมหรือเปล่า...1
466 Words
[แกมีเรื่องอะไรกับครองขวัญ แกต้องบกความจริงฉันมาก่อน ไม่อย่างนั้นฉันไม่สืบให้แกนะ] ทอมคาดคั้นเอาคำตอบจากกานต์ เพราะมันไม่มีเหตุผลเลยที่กานต์จะมาถามว่าครองขวัญท้องกับใคร
“ฉันกำลังสงสัยว่าลูกสาวของครองขวัญจะคือลูกของฉัน” กานต์เอ่ยตามความเป็นจริง
[เฮ้ย!! บ้าไปแล้วแกแอบไปฟีเจอริ่งกันตอนไหน] ทอมกล่าวด้วยน้ำเสียงตกใจสุดขีด
“แกไม่ต้องรู้หรอก แค่ไปสืบมาให้ได้เท่านั้นว่าครองขวัญท้องกับใคร” กานต์เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม
[แต่ฉันเลิกกับอลิชานานแล้วนะ เขาจะยอมบอกฉันเหรอ] ทอมเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาทันที เพราะตอนนี้เขาและอลิชาลดระดับความสัมพันธ์ลงเหลือแค่เพื่อน
“ฉันเชื่อว่าไม่เกินความสามรถคนอย่างแกหรอก แต่ฉันขออย่างนึงนะ อย่าให้ครองขวัญรู้เรื่องนี้” กานต์กล่าวกำชับทอม เพราะเขาไม่ต้องการให้ครองขวัญรู้ว่าเขากำลังสืบเรื่องของเธออยู่
[ได้เลยครับเพื่อนที่เคารพ] ทอมรับปากด้วยความกังวล แต่เพื่อเพื่อนสนิทเช่นกานต์แล้ว เขาจะพยายามให้เต็มที่
โรงเรียนอนุบาลบ้านรักเด็ก
ครองขวัญทำหน้าที่เป็นครูสอนเด็กๆ อยู่ที่นี่ ที่เธอต้องทำงานที่เธอไม่ถนัดเช่นนี้ก็เพราะว่าเธอต้องการที่จะดูแลเด็กหญิงกอหญ้าอย่างใกล้ชิด เพราะนับตั้งแต่วันที่เธอตั้งท้องกอหญ้า บิดามารดาของเธอก็ตัดขาดความสัมพันธ์ ดังนั้นช่วงเวลานั้นเป็นช่วงเวลาที่เธอต้องลำบากเป็นอย่างมาก แต่ครองขวัญก็ใจแข็งเกินกว่าที่จะโทรหากานต์ เพื่อให้เขามารับผิดชอบเธอ
แต่วันนี้โชคชะตากับเล่นตลกให้เธอกลับมาพบกานต์อีกครั้ง แถมเขายังมีข้อสงสัยเรื่องชาติกำเนิดของกอหญ้าอีก อย่างนี้แล้วครองขวัญจะปกปิดเรื่องนี้ไปได้นานแค่ไหน หญิงสาวสีหน้าเคร่งเครียดเป็นอย่างมาก เธอไม่อยากให้ใครมาพรากเด็กหญิงกอหญ้าไปจากเธอ เพราะเด็กหญิงกอหญ้าเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมีกำลังใจมีชีวิตอยู่ต่อ
ขอให้กานต์อย่าได้สงสัยอะไรเกี่ยวกับตัวกอหญ้าเลย เพราะหากเขาสงสัยและต้องการตัวกอหญ้าไปครองขวัญก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปสู้กับเขา เพราะเท่าที่ทราบมาจากอลิชา ครอบครัวของกานต์นั้นรวยล้นฟ้า หากเขาจะใช้ช่องโหว่ของกฏหมายชิงตัวกอหญ้าไปก็คงไม่ยาก
ตอนนี้เธอได้แต่ภาวนาเท่านั้น ขอให้กานต์มีครอบครัวของเขา แล้วอย่าได้สนใจเธอสองคนแม่ลูกเลย แค่นั้นครองขวัญก็มีความสุขเหลือเกินแล้ว
- Writer
