แต่สิ่งที่ครองขวัญคาดคิดนั้นมันผิดถนัด เพราะคุณอมรและคุณแสงเทียนต้อนรับเธอและลูกอย่างดี มิหนำซ้ำยังหลงเด็กหญิงกอหญ้าจนไม่ยอมวางลงจากตัก กานต์ได้แต่เฝ้ามองภาพทั้งหมดด้วยความประทับใจ ตอนนี้เขาไม่ต้องการอะไรอีกแล้วในชีวิต
“ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่มากนะครับที่เข้าใจผม และรับลูกกับภรรยาของผม” กานต์ก้มลงกราบแทบเท้าของบิดามารดา ครองขวัญซึ่งนั่งอยู่ข้างๆ ก็ก้มลงกราบเช่นกัน คุณอมรและคุณแสงเทียนรีบพยุงทั้งคู่ลุกขึ้น
“ลุกขึ้นเถอะลูก เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันแล้วไป ต่อไปนี้เราคือครอบครัวเดียวกันนะหนูขวัญ พักอยู่ด้วยกันที่นี่ไม่ต้องกลับไปอยู่คอนโดแล้ว ยัยกอหญ้าจะได้มีที่วิ่งเล่น แม่กับพ่อจะได้ไม่เหงาด้วย” คุณเสียงเทียนเอ่ยกับครองขวัญด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความเมตตา
“แต่ขวัญเกรงใจค่ะคุณแม่” ครองขวัญเอ่ยออกไปด้วยความเกรงใจ
“จะมาเกรงใจอะไรหนูขวัญเป็นสะใภ้ของแม่นะ อยู่ด้วยกันที่นี่ส่วนเรื่องครอบครัวของหนู แ
