บทที่6
1550 Words
ติ๊ง!
“ค่าตัวล่วงหน้าที่วินขอพี่โอนเข้าบัญชีแล้วนะ ไม่ต้อง คิดมาก วินตัดสินใจถูกแล้ว”
เสียงแจ้งเตือนและข้อความจากแอปพลิเคชันไลน์เรียก ความสนใจจากนัยน์ตาคมกริบครู่เดียว เมื่อใช้เวลาทบทวนหลัง พรชิตายื่นคำขาด คุณาวินก็หาทางออกของตนเองเจอ เขาตระหนักได้ว่าหากอยากดำเนินชีวิตต่อโดยปราศจากปัญหา ทรัพย์สินเงินตราต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง เรื่องเพ้อฝันตามประสาหนุ่มน้อยเอาแต่ใจจึงถูกปัดไป
กว่ารถหรูจะเคลื่อนผ่านการจราจรติดขัด พระอาทิตย์พลันคล้อยลงไปยังปลายขอบฟ้า มือแกร่งหมุนพวงมาลัยหักเลี้ยวไปทางซอกซอยคับแคบ น้ำโคลนเฉอะแฉะบนรูถนนเปื้อนล้อยามคุณาวินเหยียบคันเร่งตรงไปยังร้านเหล้าเจ้าประจำ ดาราหนุ่มหยิบแว่นและหมวกสวมอำพรางตนก่อนจ้ำอ้าวหยุดใกล้ป้าย la chute (ฤดูใบไม้ร่วง)
“VIP 186”
ประตูสนิมเลื่อนออกหลังรหัสเมมเบอร์ระดับพรีเมียมลอดผ่านริมฝีปากหยักไม่ถึงวินาที รองเท้าหนังวับวาวพลันก้าวเข้าไปยัง อีกโลกหนึ่ง
ดนตรีอาร์แอนด์บีบรรเลงด้วยแผ่นเสียง ไฟหลากสีตกกระทบเสี้ยวหน้าหล่อเหลาจนใครต่อใครต่างเหลียวมอง คุณาวินก้าวยาว ๆ ไม่กี่ก้าวก็ถึงโต๊ะในซอกหลืบ แม้สถานที่แห่งนี้ลูกค้าไม่ค่อยพลุกพล่านแต่ดาราหนุ่มยังต้องระวังตัว เขาไม่อยากดื่มแล้วสร้างปัญหาเพิ่มให้ตนปวดหัว
“มาร์ตินี เหมือนเดิม” ออร์เดอร์ค็อกเทลสัญชาติอเมริกาดีกรีร้อนแรงสั่งตามอารมณ์เบื้องลึก ชนวนความรู้สึกที่กักเก็บเห็นทีวันนี้คงถูกแกะสลักจนระเบิด รอไม่ถึงสิบนาทีบริกรแต่งกายสุภาพก็ วางแก้วบนโต๊ะหินอ่อน
ชายหนุ่มกระดกเครื่องดื่มไปหนึ่งคราจากนั้นก็ทิ้งตัวพิงเบาะกำมะหยี่ ภาพเหตุการณ์กับผู้จัดการส่วนตัวค่อย ๆ ฉายชัดทีละฉาก คุณาวินเข้าวงการก็เพราะอยากโดดเด่นเช่นเดียวกับดวงดาวบนท้องฟ้า ส่วนพรชิตาและต้นสังกัดมีความสามารถมากพอจะพา ชายหนุ่มทะยานเจิดจรัสเหนือคู่แข่งคนอื่น ดังนั้นการตกลงรับข้อเสนอที่อีกฝ่ายยื่นให้ไม่ใช่เรื่องยาก ถ้าพูดมูลค่าเม็ดเงินมหาศาลและปัจจัยต่าง ๆ ในชีวิตคุณาวินเชื่อว่านีนรตาคงเข้าใจ
มือแกร่งหยิบสมาร์ตโฟนพร้อมปลายนิ้วเลื่อนเข้าโซเชียลมีเดียพิมพ์แอ็กเคานต์ซึ่งจำขึ้นใจ ใบหน้าขาวกระจ่างแย้มยิ้มบาง ๆ ขณะเต้นเพลงยอดนิยมในสตอรี นีนรตาไม่ต้องใช้จริตจะก้านมากมาย แค่โยกกายเบา ๆ ในสายตาเขาเธอก็เซ็กซี่เย้ายวนกว่าผู้หญิงทุกคน
“ทำเหี้ยไรวะ ส่องสาวเหรอ”
เสียงผู้มาใหม่เล่นเอาคุณาวินสะดุ้ง เจ้าของรอยยิ้มยียวน ทรุดกายลงพร้อมยื่นหน้าเข้ามาสอดส่องตามประสาคนช่างสังเกต
“ว้าว กูเพิ่งรู้ว่าคุณนีนก็สเปกมึงเหมือนกัน ก็ว่าอยู่ทำไมวันนั้นตึง ๆ ใส่กูจริ๊ง” อาคินหลิ่วตาแซว
“สเปกเหี้ยอะไร เมียกู”
“เดี๋ยวนะคือยังไง อธิบายด่วน หมายถึงหลังงานวันนั้นมึงแอบไปตีท้ายครัวแดกหวานใจกูแล้ว”
“หวานใจกี่โมง นีนเป็นเมียกูตั้งแต่ก่อนมึงจะหยอดเขาซะอีก” คุณาวินเอ่ยเสียงเขียว มือกำแก้วแอลกอฮอล์แน่นก่อนถอนลมหายใจหงุดหงิด
“คนนี้กูจริงจังนะบอกก่อน ถึงมึงเป็นเพื่อนแต่ถ้ามาล้ำเส้นกู ใส่ไม่เลี้ยงเข้าใจใช่ไหมไอ้คิน”
“รีบออกตัวจังนะมึง ก่อนหวงกูมึงรีบไปหวงคนอื่นดีกว่ากูได้ข่าวว่าเมียมึงแม่งฮอตฉิบหาย ทั้งไฮโซทั้งดาราผลัดกันจีบไม่หวาด ไม่ไหว”
“มึงรู้ได้ไง”
ใบหน้าหล่อตึงทันทีคำบอกเล่าเพื่อนแน่นอนยอมมีมูล สมัยมหาวิทยาลัยนีนรตาเป็นที่หมายปองของหนุ่ม ๆ มากหน้าหลายตาเรียกได้ว่าหัวกระไดคณะไม่แห้งเลยทีเดียว หนำซ้ำก่อนเริ่มทำงาน อินฟลูเอนเซอร์เต็มตัวยังเคยมีผู้จัดค่ายใหญ่ติดต่อให้เธอไปแคสต์ ซีรีส์ ทว่าไม่ใช่ทางที่ถนัดโอกาสดังกล่าวจึงถูกปัดตกไป
“ก็กูสนใจเลยไปหาข้อมูลมานิดหน่อย ไม่นึกนี่หว่าว่าผัวเขาจะเป็นคนใกล้ตัว”
“ถ้าตอนนี้รู้ก็หยุด”
อาคินกวักมือเรียกบริกรมาเสิร์ฟเครื่องดื่ม กายแกร่งโยกตามจังหวะเพลงพลางลอบสังเกตคนที่เอาแต่หน้าเครียด
“มาดื่มวันนี้อย่าบอกนะว่ามีปัญหากับเมีย”
“กูแค่เหนื่อย ๆ อยากพัก มึงก็รู้ช่วงนี้กูทำงานหนักไม่มีจังหวะผ่อนคลายเลย”
“แต่คนอย่างมึงน่าจะดอดไปหาเมียมากกว่าเปล่า ทำไมถึงมานั่งแดกเหล้าย้อมใจสภาพนี้วะหรือเครียดเรื่องข่าว ทำไม กลัวความลับแตก ?”
“เปล่า กูเบื่อเฉย ๆ เรื่องข่าวยังไงต้นสังกัดก็จัดการ กูมีสิทธิ์เลือกที่ไหน”
“เออดีที่รู้ตัวเร็ว ถ้าผลตอบแทนคุ้มค่าอย่างที่มึงหวังก็ไม่ ต้องคิดมาก มึงไม่ใช่คนโง่วิน ผู้หญิงคนเดียวมึงไม่น่าปล่อยให้เขามีอิทธิพลจนทำให้มึงพัง”
มือหนาตบบ่ากว้างขณะรอยยิ้มบนริมฝีปากระบายบาง ๆ แววตาจริงจังเตือนสติเพื่อนร่วมอาชีพเช่นเดียวกับคำพูดตรงไปตรงมา ทุกความฝันมีราคาต้องจ่ายและครั้งนี้บางทีคุณาวินอาจต้องเดิมพันด้วยหัวใจที่ครอบครอง
หลายวันต่อมา…
ร่างบางผลักบานกระจกโค้งมนก่อนเดินเข้าไปในคาเฟใกล้สถานีรถไฟฟ้าใจกลางเมือง แววตาเรียบเฉยควานหาต้นเหตุ การนัดหมาย นีนรตาถอนหายใจทันทีที่ประสานสายตากับเจ้าของแววตาชิงชัง
“สวัสดีค่ะคุณแม่” มือนุ่มไหว้แม่สามีพลางผุดยิ้มด้วยท่าที นอบน้อม
“ไม่เจอกันนานสวยขึ้นนะ เป็นไงสบายดีหรือเปล่า ใช้เงินตาวินจนเพลินมือเลยล่ะสิ”
“นีนสบายดียังทำงานหนักเหมือนเดิมค่ะ”
“หึแก้ตัวเก่ง ฉันนัดวันนี้เธอน่าจะพอมองออกว่าเป็นเรื่อง ตาวิน”
นีนรตาพยักหน้ารับคำ คุณาวินขาดการติดต่อนานหลายวัน เธอมาพบนวลทองแท้จริงตั้งใจจะถามแม่สามีให้รู้ความจริง “ช่วงนี้นีนไม่ได้คุยกับวินเลย คุณแม่…”
“ฉันมาคุยเรื่องหย่า เลิก ๆ กันไปซะวินฝากให้ฉันมาเจรจากับเธอ เขายินดีให้เงินก้อนหนึ่งถือเป็นค่าเสียเวลา”
“นีนจะเชื่อได้ยังไงคะว่าคุณแม่พูดจริง วันก่อนเรายังดี ๆ กันอยู่เลย ตอนนี้มาบอกว่าวินขอหย่า ไม่มีทางเป็นไปได้หรอกค่ะ คุณแม่อย่ามาหลอกนีน”
“มั่นใจไปหรือเปล่ายะ ถ้าวินมันไม่อยากเลิกจริง ๆ วันนี้ฉันไม่มาคุยกับเธอให้เสียเวลาหรอก ส่วนเธอก็คงไม่อยากเจอหน้าฉันเหมือนกัน แต่นี่ที่ยอมมาเพราะติดต่อวินไม่ได้ล่ะสิ”
ถ้อยคำปรามาสจากนวลทองเล่นเอาหญิงสาวสะอึก ใบหน้าเธอชาวาบยามมองหญิงสูงวัยแสยะยิ้มเยาะ
“คุณแม่พูดอะไรคะ นีนไม่เข้าใจระหว่างวินกับนีนเรายังเหมือนเดิม”
เล็บยาวจิกตัวเองแน่นจนแสบผิว ถึงปากเก่งแสร้งว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง นีนรตาก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึก ๆ ระหว่างเราไม่เหมือนเดิม บางทีความรักซึ่งเคยหอมหวานอาจหมดอายุไปเนิ่นนานแล้ว เมื่อคิดเช่นนั้นคนตัวเล็กจึงกลืนก้อนสะอื้นไว้ในลำคอ
“หึ ถ้าเหมือนเดิมเราจะมาคุยกันแบบวันนี้เหรอ เอาเถอะ ไม่เชื่อที่ฉันพูดก็ตามใจ งั้นคืนนี้เธอลองไปที่คอนโดวินดูสิ ไปพิสูจน์ได้เลยว่าวินยังอยู่รอเธอที่นั่นหรือเปล่า”
“นีนจะทำแบบนั้นไปทำไมคะ นีนเชื่อใจวินถ้าคุณแม่ไม่มีอะไรจะพูดแล้วขอตัว…”
“จะบอกอะไรให้นะ วินโกหกเธอเรื่องหนูเมนี่ เขาสองคนกำลังคบกันอยู่ ถ้าวันนี้เธอไปหาแล้วไม่เจอวินก็ไม่ต้องแปลกใจ ลูกชายฉันเลือกผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่เธอ แต่ถ้ายังสงสัยไม่หายก็ลองติดต่อเขา เบอร์นี้ ผู้ชายเปลี่ยนเบอร์หนีเธอคงรู้นะว่ามันหมายความว่ายังไง ฉันเห็นว่าเป็นผู้หญิงด้วยกันไม่อยากให้โง่นาน สถานะบ้า ๆ ระหว่างเธอกับลูกฉันจะได้จบไปสักที”
นวลทองเขียนเบอร์ปริศนาใส่กระดาษ ก่อนลุกยืนหล่อนไม่ลืมจ้องตาเขม็งและโปรยยิ้มเหยียดหยาม
ส่วนนีนรตาเพียงแต่กำหมัดมองแผ่นหลังแม่สามีจากสายตาไปเรื่อย ๆ มือน้อยหยิบสมาร์ตโฟนเครื่องบางในกระเป๋าสะพายจากนั้นจึงกดโทร. หาชายหนุ่มที่คุ้นเคย
‘ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก…’
เสียงตอบกลับทำหัวใจดวงน้อยสั่นคลอน คนตัวเล็กแข็งทื่อราวต้องคำสาป นัยน์ตาแดงก่ำตื้อตึงคล้ายถูกบีบคั้นด้วยอะไรสักอย่าง
คงเป็นความรู้สึกซึ่งปรากฏลึกๆ จนหวาดกลัว
เธอกลัวเหลือเกิน…
กลัวสิ่งที่แม่สามีพูดเมื่อครู่จะกลายเป็นเรื่องจริง นีนรตา ไม่พร้อมเสียคุณาวินไปตอนนี้…
- Writer
