สายฝนปรอย ๆ ตกลงมาในช่วงยามราตรี คุณาวินนั่งมอง เงาตนเองสะท้อนผ่านกระจกบานใหญ่ยักษ์ บรรยากาศรอบนอกเงียบสงัดไร้ผู้คน เห็นเพียงแค่ต้นไม้เขียวขจีซึ่งพลิ้วไหวเพราะแรงลม
ความสงสัยตั้งแต่วันแรกเพาะบ่มกลายเป็นเมล็ดพันธุ์แห่ง ความฟุ้งซ่าน ความคิดหลายอย่างตีกันในหัวจนชายหนุ่มต้องการระบายอารมณ์ เมื่อไม่สามารถทำอย่างที่ใจคิด จะบอกว่าเขาคล้อยตามคำพูดมารดาไม่ระแวงสงสัยเลยย่อมเป็นไปไม่ได้ คุณาวินมั่นใจว่ารู้จักท่านดีพอสมควร นวลทองมีอคติกับนีนรตาเป็นทุนเดิม ทว่าเรื่องนี้ได้รับเบาะแสมาจากพรชิตาและเพราะความเป็นผู้ใหญ่ น่าเคารพนับถือของผู้จัดการทำเอาเขาลังเล
“แม่งเอ๊ย”
เรียวปากหยักสบถหยาบ ลุกขึ้นตรงไปยังครัวอีกฝั่งหยิบ เบียร์กระป๋องออกจากตู้เย็น รสชาติแอลกอฮอล์ที่เคยชื่นชอบเวลาตอนคลายเครียดบัดนี้กลับไม่อภิรมย์เท่าไร อาการสับสนเล่นงานจนคุณาวินอยู่ไม่สุข
สองเท้าเดินไปมาภายในพื้นที่เดิมซ้ำ ๆ กระทั่
