เขาก็ทำดีกับเธอทุกอย่าง ตั้งแต่ตื่นนอนยันเข้านอน มีเวลาให้เธอ มีเวลาให้ลูก ทุกวันก็จะเนียนมานอนคุยกับลูกในท้องของเธอ ซึ่งเธอก็หวั่นไหวเหลือเกิน น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อนแล้วหัวใจอ่อนๆ ของเธอจะไม่ใจอ่อนให้เขาได้อย่างไรกัน
“บอกมาก่อนว่าคิดถึงฉันไหม” เขาถามพลางหอมแก้มเธออีก
หนึ่งธิดาตาโตลูบแก้มตัวเองด้วยความเขินอาย
“คุณทิวทำอะไรคะ เดี๋ยวมีคนมาเห็นเข้า”
“ไม่มีหรอก แต่ถึงมีก็จะบอกว่าหอมแก้มเมีย ใครจะทำไม”
“คุณทิวน่ะ” เธอค้อนเขาเสียวงใหญ่
“ฉันขอโทษนะที่เคยทำไม่ดีกับเธอ ทั้ง ๆ ที่เธอหวังดีกับฉันที่สุด ดูแลฉันอย่างดี”
“คุณทิวขอโทษหนึ่งทุกวันเลยค่ะ”
“ฉันจะขอโทษจนกว่าเธอจะใจอ่อน”
“ว้าย! ไม่ต้องอุ้มค่ะ หนึ่งเดินเองได้” เธอร้องเสียงหลงเมื่อเขาอุ้มเธอขึ้นสู่อ้อมแขน
“คืนนี้อยากนอนกอด” ประโยคของเขาทำให้เธอตาโต
“ไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมถึงไม่ได้”
“คุณทิวเคยพูดว่าจะไม่บังคับหนึ่งไงคะ”
“ก็ไม่
