“นี่ไม่เข้าใจจริง ๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจกันแน่” หมอกเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาเอนตัวไปข้างหน้า ลดเสียงลงจนเกือบจะกระซิบ แต่ทุกคำพูดฟังได้ชัดเต็มสองหูของออม “ผมเป็นเพื่อนกับช่อแก้วมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว คุณคิดว่าจะไม่มีใครรู้หรือไง ว่าคุณพยายามทำอะไรบางอย่างกับช่อแก้วตลอด”
“แต่! ออมไม่เคยทำอะไรไม่ดีกับช่อแก้วเลยนะคะ เราเป็นเพื่อนสนิทกันนะ”
“หึ! เพื่อนสนิทเนี่ยนะ? นับถือใจในความกล้าจริง ๆ” หมอกกลั้วหัวเราะในลำคอ “เพื่อนสนิทที่คอยสร้างเรื่องให้เพื่อนลำบากใจตลอดงั้นเหรอครับ หรือเพื่อนสนิทที่ชอบทำตัวไร้มารยาทเพื่อให้คนอื่นมองช่อแก้วในแง่ร้ายล่ะ” สายตาของหมอกแข็งกร้าวขึ้นอย่างเห็นได้ชัด “ผมไม่สนใจหรอกนะว่าคุณจะคิดยังไงกับผม แต่ผมไม่ชอบเห็นใครมาทำให้ช่อแก้วต้องลำบากใจเด็ดขาด…รู้ไว้ด้วย”
ออมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังถูกหมอกใช้คำพูดตบหน้าอย่างจัง เธอไม่เคยคิดเลยว่าหมอกจะรู้ลึกไปถึงสิ่งที่เธอไม่เคย
