พายุ.....
หลังจากที่พยาบาลคนนั้นเดินหน้าตึงออกไปแคร์ก็เดินมายืนอยู่ตรงปลายเตียงเธอไม่ยอมเข้ามาใกล้ผม เลย แคร์ยืนกอดอกมองสภาพของผมที่ตอนนี้ผมทำได้แค่นอนมองหน้าเธอตาปริบปริบอย่างสำนึกผิด
"เป็นไงบ้าง"
"เจ็บ>หลายวันต่อมา.....
"อาการก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้วนะครับ หมออนุญาตให้กลับไปพักที่บ้านได้ แต่แผลก็ยังห้ามไม่ให้โดนน้ำนะครับแล้วอาทิตย์หน้าก็มาตรวจอีกที"
"ขอบคุณครับ/ขอบคุณค่ะ" ผมกับแคร์ขอบคุณคุณหมอเจ้าของไข้ หลังจากที่หมอออกไปแคร์ก็เริ่มเก็บข้างของเครื่องใช้ต่างๆ ของผม
"แคร์..."
"หืมมม"
"หลังจากออกจากโรงพยาบาล เรา..แต่งงานกันนะ" แคร์ชะงักค้างเธอมองหน้าผมเหมือนไม่มั่นใจในสิ่งที่ผมพูด
"นายมั่นใจแล้วเหรอ"
"ทำไมต้องคิดว่าฉันไม่มั่นใจ"
"เปล่าหรอก คือฉันอยากให้นายคิดทบทวนอีกทีให้แน่ใจน่ะ"
"ไม่มีอะไรที่ฉันจะมั่นใจได้เท่านี้อีกแล้วแคร์"
หลายอาทิตย์ต่อมา.....
ตอนนี้ผมอาการดีขึ้นมากแ
