แคร์......
ฉันก็ร้องไห้ไปเขินไปเมื่อได้ยินพายุชม ก็ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาสามเดือนกว่าเขาไม่เคยชมฉันไงคะ
"เอ่อออ แคร์ว่าแคร์ขอไปออกไปดูเด็กๆ ก่อนนะคะคุณปู่กับพายุจะได้คุยกันต่อ" ฉันขอตัวออกมาจากห้องทำงานปล่อยให้ทั้งสองคนได้พูดคุยกันเอง
ฉันเดินมาดูที่ห้องนั่งเล่นมองหาเด็กๆ ก็ไม่เจอเลยทั้งสองคน หายไปไหนกันหมดนะ ฉันคิดคนเดียวในใจเพราะมันเงียบมากด้วยจนน่าผิดสังเกต ฉันเดินตามหาเด็กๆ ทั่วบ้านก็มาเจอพี่ซอนย่าที่กำลังจัดของว่างให้เด็กๆ ที่ห้องทานข้าว
"พี่ซอนย่าคะ เด็กๆ อยู่ไหนคะ"
"เรียนเปียโนอยู่ค่ะ" พี่ซอนย่าพูดไปก็จัดอาหารไป
"แคร์เพิ่งเดินไปดูมาแต่ไม่เจอ"
"อ้าว ก็เมื่อกี้นี้ยังอยู่กับครูเอลลี่นี่คะ"
"ครูเอลลี่ก็ไม่อยู่ค่ะ"
ฉันเริ่มร้อนใจเมื่อหาเด็กๆ ไม่เจอ พี่ซอนย่าจึงรีบเกณฑ์คนงานในบ้านทั้งหมดทั้งแม่บ้านแม่ครัวคนสวนคนขับรถตามหาจนทั่วก็ไม่เจอเหมือนกัน
"พระพาย วายุ อยู่ไหนลูก"
ฉันร้องไห้ไ
