"เมื่อกี้มึงบอกว่าขออะไรนะ?"
กึก!
คนตัวเล็กถึงกับชะงักไปกับร่างสูงของเขา กลิ่นอายความคุกรุ่นมันกระจายไปทั่วตัวเขา จนเธอสามารถสัมผัสได้
"ศรัณย์..." คนตัวเล็กเอ่ยเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว แต่สายตาของศรัณย์กลับไม่ได้มองเธอ เขาจ้องเขม็งไปยังหมอก พร้อมกับใบหน้าของหมอกที่ในตอนนี้แสดงได้ถึงสีหน้าเจ็บจากฝ่ามือแกร่งของเขาที่บีบมันจนเธอได้ยินเสียงกระดูกลั่น
"กูถามว่ามึงขออะไร" เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงลอดไรฟัน พร้อมกับลงแรงไปยังข้อมือของอีกฝ่ายจนหมอกยอมปล่อยมือออกจากเธอ
"โอ๊ย!! เจ็บนะโว้ย อา~"
เมื่อหมอกปล่อยมือออกจากเธอ ศรัณย์เองก็ยอมปล่อยมือออกจากข้อมืออีกฝ่าย หมอกสีหน้าดูเจ็บ หมอนั่นสะบัดมือของตัวเองรัวๆ ราวกับเจ็บมาก และเธอคิดว่ามันคงเจ็บเอาเรื่องอยู่ เพราะศรัณย์ดูตัวใหญ่กว่าอีกฝ่าย
หมอกเป็นแค่หนุ่มตี๋ ท่าทางละอ่อน ซึ่งมันต่างกับศรัณย์ที่ร่างสูงใหญ่จนหมอกดูตัวเล็กไปเลย
"มึงขออะไรแฟนกู พูดให้ชัดอีกท
