ซ่องทางรักเถื่อน

"อีอรเร็วๆๆ" สาวน้อยผมเปียยืนกวักมือเรียกเพื่อนที่รีบวิ่งเข้ามา "มึงมาช้าจังว่ะ" "โอ๊ยอีเปียกูต้องรอคุณครูพูดจบถึงจะขออนุญาตออกมาเข้าห้องน้ำได้ ใครจะเหมือนมึงโดดเรียนตั้งแต่ตอนเช้า" "อย่าบ่นรีบดันก้นกู" เป็นประจำที่ทั้งคู่จะโดดเรียนในช่วงบ่ายด้วยการปีนป่ายขึ้นรั้วโรงเรียนต่อให้แสงอาทิตย์จะร้อนดังไฟเผาก็ไม่เคยเป็นอุปสรรคใดๆ "วันนี้เราไปไหนดีหาปลาหรือขโมยบัว" อรหันมาถามด้วยท่าทีหอบเหนื่อย อร หรือ อิงอร สาวหน้ามนต์คนน่ารักรูปร่างอวบน่าฟัดนิสัยเรียบร้อยอัธยาศัยดี "ไม่เอาแล้วหาปลาได้โลละ10บาทขโมยบัวไปขายได้กำ5บาทเองเสียเวลา" เปียตอบ เปีย หรือ ชีเปีย สาวน้อยร่าเริงบันเทิงทุกทิศ เธอแสบซนและนิสัยไม่ยอมคนอรจึงเป็นลูกไล่คอยตามเปียตั้งแต่อนุบาล •ซ่องกลีบ "พี่ลิ้นจี่ไปไหนเจ๊" เปียเดินเข้ามาท้ายตลาดในชุมชนที่เป็นบ้านไม้สองชั้นสถานที่นี้เปิดซ่องบำเรอกามให้พวกชายผู้มีเงิน "มันไม่บอกมึงเหรอว่าพ่อมันป่วยลากลับบ้านอีกเป็นเดือนกว่ามันถึงจะกลับมาหรืออาจไม่กลับก็ได้" เจ้าของซ่องตอบ "ไม่เห็นจะบอกเลยสักคำเดียว เฮ้อออ มาเสียเที่ยวจริง" สองสาวมักมาเที่ยวที่นี่บ่อยเพราะรู้จักกับลิ้นจี่สาวสวยขายบริการและบัดนี้เธอไม่อยู่แล้ว •บ้านเปีย "มืดพอดีเหนื่อยฉิบหาย" เคว้ยง!!? ทันทีที่เปียไปหลบเล่นตามทุ่งนาพร้อมหาหอยปูปลาใส่กระบุ้งกลับถึงบ้านก็ได้ยินเสียงข้าวของหล่นร่วงกระทบพื้น "ยาย!!" เสียงตกใจของเปียที่รีบวิ่งไปพยุงยาย "แล้วทำไมบ้านมันเละอย่างนี้ใครทำยายบอกเปียมานะ" สภาพหญิงชราวัยเกือบ70ปี พยามประคองตัวเองลุกยืน หลังจากถามไถ่ก็ได้ทราบว่าเจ้าหนี้มาทวงดอกที่ยืมไป แต่เพราะยายหาเงินไม่ทันจึงถูกซ้อม •ซ่องกลีบ 21.00น. ต๊บ!ต๊บๆๆ "เอ่อ!!ใครตายว่ะเคาะอยู่ได้" เมื่อเจ๊เจ้าของซ่องเปิดประตูออกมาก็พบกับเปียที่น้ำตาไหลนองหน้าจึงรีบพามานั่งด้านใน "เจ๊ ที่หนูเคยพูดเล่นเมื่อก่อนนั้นว่าอยากจะขายตัวหนูพูดจริงนะ" "ห๊ะ!อีเปียมึงพูดใหม่อีกทีสิ" "หนูจะขายตัว ฮึก~ หนูคิดมาหลายชั่วโมงแล้วที่เจ๊เคยบอกว่าถ้าขายเปิดซิงจะได้หลายหมื่นจากพวกฝรั่งจริงใช่ไหม" "มันก็ใช่...แต่ในฐานะที่เห็นมึงมาตั้งแต่กลีบเท่าฝาหอยตอนนี้หอยเท่าหน้ากู!มึงคิดอีกทีเถอะคำว่ากะหรี่ใครมันจะอยากโดนเรียกหรอก" "แต่หนูสงสารยาย~~ฮื้อ" น้ำตาเปียอาบแก้มใสเธออัดอั้นที่สุดเกินจะทนไหวปล่อยโฮร้องไห้ออกมา "กูอยากช่วยมึงนะแต่ลำพังในชุมชนบ้านนอกกูก็แทบเอาตัวไม่รอดเอาเป็นว่ากูจะไม่หักค่าตัวมึงสักบาทให้เต็มเหนี่ยวแต่..ต้องรอมึงอายุครบ18ปีก่อน" มือเจ๊ตบบ่าปลอบใจเปีย เพราะตอนนี้เธอมีอายุเพียง17ปีเท่าเท่านั้น หนึ่งปีต่อมา "อ๊ะ อ๊าง์! เสี่ยเปียเจ็บ~" เสียงครางระงมในซ่องชั้นสองเมื่อชายวัยกลางคนมาเสพสมบำเรอกามจนเสร็จกิจ "อะนี่เสี่ยให้เปียนะเป็นค่าขนม" ชายอ้วนพุงพุ้ยวัย35ยื่นเงินให้ "ขอบคุณนะคะเสี่ยไว้มาใหม่นะ" "จ๊ะ เสี่ยมาหาหนูเปียทุกวันอาทิตย์เลย" "กราบขาค่ะ" เปียใน วัย18 ปี เธอเพิ่งเรียนจบมอปลายได้เพียงสองเดือน ด้านล่าง "นานจัง" อรขมวดคิ้วถามเธอนั่งกินมะม่วงจิ้มเกลือรอเปียอยู่ "กูไปขายตัวนะคะใครมันจะสามวิแตก" "มึงก็ ฮ่าๆๆ" "ไปซื้อเสื้อกันเถอะวันนี้มีงานวัด" ''คนบาปอย่างมึงก็เข้าวัดด้วยเหรอชีเปีย" "ใช่ คนบาปอย่างกูก็ต้องหมั่นสร้างกุศลเผื่อจะขอยมบาลลงกระทะทองแดงแบบVIPพอใจมึงหรือยังอีอร!" "5555555" สองสาวเที่ยวงานวัดจนหนำใจจนแยกย้ายกลับบ้าน เวลา21.50น. •บ้านเปีย "น้ารีบเอาเงินไปให้พวกมันเลยนะเฮงซวยแค่ขาดส่งดอกไม่กี่วันเอง" เปียมาถึงก็หงุดหงิดโวยวาย "เปียตอนนี้น้ากับยายเราตกลงกันว่าจะไปอยู่วัดแล้วจะไปบวชชีอย่างน้อยก็มีข้าวกิน" "จะบ้าเหรอน้าแค่ยายกับน้าเปียเลี้ยงได้" "แต่น้า ฮึก~ ไม่อยากเห็นเปียต้องขายตัว...ฮื้อ~" "น้า..." เปียเดินไปกอดน้าสาวที่เลี้ยงเธอมาตั้งแต่เเบเบาะเนื่องจากพ่อแม่ประสบอุบัติเหตุตายทั้งคู่เธอจึงอยู่ที่นี่กับยายและน้องของแม่ เช้าต่อมา •โรงเรียนวัด "อะไรนะยายมึงขายที่!!!" อรตกใจเมื่อทราบเรื่องจากเปีย "ใช่ตอนนี้ขายที่เพื่อใช้หนี้จนหมดแล้วทั้งคู่เยหอบข้าวของไปอยู่วัด" "แล้วมึงยอมเหรอ" "กูสงสารน้าเลยยอมไปแล้วอีกอย่างน้าก็แบ่งเงินส่วนหนึ่งให้กูไปเรียนต่อหางานทำน้าบอกว่าขอแค่เห็นกูจบปริญญาก็นอนตายตาหลับ" "ไอ้ใบปริญญาเนี่ยใช่ว่ามีแล้วจะสบายนะกูเห็นคนเมืองกรุงไม่รวยก็เยอะไป" "มึงไปเรียนต่อกับกูนะเพราะยังไงมึงก็อาศัยท้ายวัดอยู่พ่อกับแม่ก็ตายหลวงตาเลี้ยงมึงมาเขาก็คงคิดเหมือนน้ากูอยากเห็นเรามีอนาคตที่ดี"