ทุกๆ อย่างรอบตัวยังคงเหมือนเดิม บ้านก็คือสถานที่เดิมๆ ที่เขาต้องกลับมาในทุกๆ วัน ตอนนี้มีแต่หัวใจของเขาเท่านั้นแหละที่ไม่เหมือนเดิม เจ้าก้อนเนื้อก้อนนี้มันเคยกระด้างไม่ใยดีความรู้สึกของใครหน้าไหนในโลก แต่ยามนี้กลับเต้นแรงด้วยความโหยหาที่มีต่อผู้หญิงคนนั้น
อิงบุญ ราชวรกุล
ผู้หญิงที่เขาควรจะหยุดคิดถึง ผู้หญิงที่เขาควรจะตัดใจจากหล่อนเสียที เพราะมันไม่มีประโยชน์อะไรอีกแล้วที่จะไปโหยหาหล่อน รักแท้จากหัวใจของเขาไม่มีค่าเพียงพอที่จะทำให้หล่อนมองเห็นและยอมเดินกลับมาที่นี่ มอสโกคือสถานที่ที่อิงบุญจะไม่กลับมาเหยียบอีกตลอดกาล เขารู้ว่ามันจะต้องเป็นแบบนี้ อิงบุญหมดรักในตัวของเขาแล้ว หรือบางทีหล่อนอาจจะไม่เคยรักเขาจริงๆ เลยก็เป็นไปได้ ความลุ่มหลงเท่านั้นที่หล่อนเคยมีให้กับเขา
แม้จะบอกตัวเองว่าควรจะลืม ควรจะลืมทุกอย่างและจำแต่ความเจ็บปวดเอาไว้เพื่อสั่งสอนหัวใจของตัวเองไม่ให้หลงผิดไปมีความรักอีก แต่
