“ฉันขอโทษ... อิงจ๋า ฉันขอโทษ...”
ร่างอรชรถูกอุ้มขึ้นมาวางบนเตียง โดยมีเขาล้มตัวลงนอนเคียงข้าง ซึ่งสัมผัสแผ่วเบาจากฝ่ามือกระด้าง และลมหายใจร้อนระอุที่เป่ารดลงมาบนพวงแก้มนั้นก็สามารถปลุกให้คนที่หลับไปทั้งน้ำตารู้สึกตัวตื่นขึ้นมาได้
“คุณนิค...”
หญิงสาวระบายยิ้มออกมาอย่างดีใจเมื่อเห็นคนตัวโตอยู่เคียงข้าง ก่อนที่วินาทีถัดมาจะหุบยิ้มเพราะนึกถึงความเป็นจริง หล่อนขยับตัวจะออกห่าง แต่เขาดึงเอาไว้ และก้มหน้าลงมาฝังปลายจมูกโด่งเป็นสันงามลงกับแก้มนวลฟอดใหญ่ หล่อนร้อนวาบไปทั้งตัว
“คุณนิค...”
“จะไปไหนไม่ทราบ...”
“เอ่อ... คืออิงจะ... จะไปนอนที่โซฟา...”
หล่อนรู้ดีว่าเขารังเกียจ จึงไม่อยากสร้างความลำบากใจให้
“ผัวอยู่บนเตียง แล้วจะปล่อยให้เมียไปนอนที่โซฟาได้ยังไงกัน นอนด้วยกันบนนี้นั่นแหละ”
แก้มนวลแดงระเรื่อ ช้อนดวงตากลมโตที่ยังคงมีหยาดน้ำตาคลออยู่มองเขาอย่างประหลาดใจเป็นที่สุด เมื่อกี้นี้ก่อนหล่อ
