มือบางรีบป้ายน้ำตาทิ้งอย่างรวดเร็วและจะรีบเดินหนีทันที
เมื่อคนใจร้ายแถมยังชอบหาเรื่องเป็นที่สุดเดินมาหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าของตนเอง
“ไหนว่าจะไปกินมื้อเช้าในครัวไงล่ะ”
ด้วยความน้อยใจทำให้อิงบุญไม่ยอมตอบ และจะเดินหนีท่าเดียว ร้อนถึงนิโคไลต้องกระชากร่างอรชรเข้าไปกอดรัดแน่น
“ปล่อยนะ อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะ”
“จะดิ้นไปทำไม เมื่อคืนฉันทำมากกว่าแตะต้องอีกไม่ใช่หรือ”
แก้มนวลเป็นสีแดงก่ำทันที ฉากรักเร่าร้อนและซ้ำแล้วซ้ำเล่าที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันติดตาตรึงใจเหลือเกิน พยายามจะลบจะลืมแต่ก็ทำไม่ได้อย่างที่ต้องการเลยสักนิด
“คนบ้ากาม”
คนถูกต่อว่าหัวเราะหึหึในลำคอ ยิ่งเห็นใกล้ๆ ได้กลิ่นหอมๆ จากผิวสาวแบบนี้ ร่างกายของเขาก็ยิ่งตื่นตัวอย่างรุนแรง ให้ตายเถอะ เขาต้องการหล่อนอีกแล้ว นิโคไลอุทานในอกอย่างเหลือเชื่อ แต่แล้วก็ต้องยอมรับว่ามันคือความจริง ร่างกายของเขาโหยหาอิงบุญอีกแล้วจริงๆ
“แต่เธอก็ชอบให้คนบ้าก
