สามวันแล้วสินะที่อิงบุญไม่ยอมพูดยอมจากับเขาเลยแม้แต่คำเดียว แม้จะนอนห้องเดียวกัน แต่เจ้าหล่อนก็ขยับไปซะจนสุดขอบเตียง แสดงท่าทางห่างเหินจนเขารู้สึกอึดอัดเป็นที่สุด หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงไม่รู้สึกรู้สาอะไรแบบนี้ แต่ตอนนี้ทุกอณูเนื้อของเขาร่ำร้องเรียกหาแต่ผู้หญิงคนนี้เพียงคนเดียว อยากกอดอยากจูบ อยากฟังเสียงครวญครางของหล่อนเมื่ออยู่ใต้ร่างหนาของเขา แต่ยามนี้เจ้าหล่อนเย็นชาพอๆ กับก้อนน้ำแข็งดีๆ นี่เอง
“นั่นเธอจะไปไหนน่ะ ถึงเวลานอนแล้วนะ”
“ฉันจะไปเดินรับอากาศบริสุทธิ์ข้างล่างค่ะ ขอตัวนะคะ”
“ฉันไปด้วย”
นิโคไลรีบกระโดดลงจากเตียง ตั้งใจว่าวันนี้จะง้อขอคืนดีให้ได้ แต่เจ้าหล่อนก็ใจแข็งเสียเหลือเกิน นี่แค่เขาลากหล่อนไปปล้ำในโรงแรมม่านรูดมันเป็นความผิดใหญ่หลวงราวกับฆ่าคนตายเลยหรือไงนะ เจ้าหล่อนถึงได้แสดงท่าทางแบบนี้ใส่เขาน่ะ
“ไม่ค่ะ ฉันต้องการอยู่คนเดียว”
“ฉันก็ไม่ได้จะกวนใจอะไรเธอสักหน่อย ก็แค่ยื
