เธอปัดมือเขาออกห่าง เมื่อยามที่เขาจะวัดอุณหภูมิร่างกายด้วยความห่วงใย หน้าขาวๆซีดราวกระดาษจนเขารู้สึกได้ เขาก็แค่กลัวว่าเธอจะล้มลงไป อาจจะหัวฟาดพื้นได้ ก็เท่านั้นเอง!
"มึงจะล้ม กูก็แค่เป็นห่วงไหม"
น้ำเสียงเขายังเจือความห่วงใย แต่ก็ต้องใจหาย เมื่อฝ่าบางฟาดลงมาที่ใบหน้าของเขาอีกที
กี่ครั้งที่เธอตบหน้ากันแบบนี้ ทีกับผู้ชายในอดีตคนนั้น เธอไม่เคยแม้แต่จะทำมัน!
"ถ้ามึงห่วงกู มึงจะไม่ทำกับกูแบบนี้ มึงทำเหมือนลืมว่าเราเคยเป็นเพื่อนกัน มึงทำกับกูเหมือนกูไม่ใช่คน"
"แล้วตอนนั้นกูเคยปฏิบัติกับมึงแบบไหน แสนดีแล้วกูได้อะไร สุดท้ายรักแค่ไหนมึงก็ไม่เลือกกูอยู่ดี!"
"มึงก็เลยใช้วิธีป่าเถื่อนอย่างนั้นสิ มึงคิดว่าวิธีแบบนี้ กูจะเลือกมึงอย่างนั้นสิ!"
"แล้วที่ผ่านมากูไม่เคยทำให้มึงรู้สึกกับกูอย่างนั้นสิ.. ช่างแม่งดิ กูต้องแคร์ไหม ไม่รักกูก็เรื่องของมึง รู้แค่ว่ากูรักมึง กูจะทวงมึงคืนจากทุกคนไม่เชื่อ
