วงแขนแข็งแรงเฝ้ากอดคนรักสาวไม่ยอมห่าง เขาเกยใบหน้าอยู่ที่บริเวณบ่า แล้วกอดเธอจากทางด้านหลัง จำไม่ได้ว่าเขาบอกรักเธอไปกี่ครั้ง รู้แค่ว่า เขารู้สึกแบบนั้นจริงๆ
"อย่าทะลึ่งนะตอง"
เธอรีบร้องบอก เมื่อแขนเขาเกี่ยวกระหวัดไปโดนประทุมถัน ที่ตอนนี้มีเพียงผ้าห่มปกปิดที่ด้านนอก แต่มันก็ไม่สามารถป้องกันอะไรได้ เพราะแขนของเขา สอดอยู่ทางด้านใน
"อายทำไม เห็นของกันและกันไปหมดแล้วไหม แล้วกูผิดตรงไหน กูแค่แตะต้องร่างกายของเมียตัวเอง"
แล้วเขาก็รีบขยับกายเข้าไปหอมแก้มเธอไวๆ ในขณะที่อีกคนนอนแข็งทื่อเป็นท่อนไม้ ไม่กล้าแม้แต่จะขยับกายเสียด้วยซ้ำไป
"จะกอดอยู่แบบนี้หรอ เมื่อไหร่จะยอมให้กลับ"
"ไม่อยากให้กลับ"
อีกคนรีบตอบรับ ก่อนจะรัดร่างของเธอให้แน่นกว่าเดิม
"ถ้าเป็นไปได้ อยากให้อยู่ด้วยกันตลอดเลย.."
"หวังมากไปไหม.."
"ถ้าคำว่าตลอดไป มันมากเกินไป งั้นขอให้ค่ำคืนนี้อยู่ด้วยกันก่อนได้ไหม.. คงไม่มากไปใช่
