คนที่รับรู้ว่าจะมีลางร้าย เฝ้าประกบเพื่อนไม่ยอมห่างไปไหน วันนี้ทั้งวัน เธอพร้อมยอมมอบเวลาให้ โดยที่คนเป็นเพื่อนชายไม่รับรู้ห่าเหวอะไรเลย หลายครั้งที่นายตองชักสีหน้าใส่ เพราะมันมองว่าวันนี้เธอเป็นก้างชิ้นใหญ่ จะเข้าใกล้เมียก็ไม่ได้ แต่เธอจำต้องขัดใจเพื่อนอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยงได้เลย
"กูเป็นเพื่อนมึงนะตอง ให้มันน้อยๆหน่อย ทำเหมือนเบื่อขี้หน้ากูเสียมากมาย"
"แล้วมึงไม่มีงานมีการทำรึยังไง.."
"ไม่มี พอดีวันนี้กูว่าง กูก็เลยมีเวลามาหาเพื่อนรักของกู"
เธอยังพยายามที่จะฉีกยิ้มส่งไป ส่วนคนที่ถูกขัดใจก็ทำได้เพียงส่ายหน้ากลับไปกลับมา
ส่วนคนที่มองนาน และเข้าอกเข้าใจทั้งสองฝ่าย ก็รีบเข้าประกบตรงกลางในทันที
"โม เดี๋ยวมึงดูแลทางนี้แทนกูแป๊ปนะ กูขอเอาผัวตัวเองไปเก็บก่อนละกัน"
คนฟังหันมองทันที คำว่าผัว ก็ยอมรับว่ามันน่าฟังดี แต่คำว่าเอาไปเก็บนี่สิ มันชวนให้ขัดใจ
เขายอมให้อีกคนลากแขนเข้าไปในที่
