Old friend เพื่อนเก่า

ไม่มีสิทธิ์

ไม่มี 'เพื่อน' คนไหนเคยทำฉันร้องไห้ แต่คำพูดของ 'เพื่อนเก่า' ที่สถานะระหว่างเราพึ่งจะเปลี่ยนไป ทำเอาน้ำตาของฉันเกือบไหล

มันไม่ฟังคำอธิบาย และได้ลั่นวาจาที่น่าใจหาย ทิ้งท้ายเอาไว้

ฉันไม่เคยรู้ ว่าอาการโกรธของอดีตเพื่อนชายคนนี้เป็นยังไง ฉันก็เลยไม่สามารถที่จะแยกแยะได้ ว่าตอนนี้มันกำลังโกรธในเรื่องที่ฉันปิดบังเอาไว้ หรือลึกๆในใจมันกำลังคิดอะไร

ฉัน : กูจะกลับ

ฉันเข้าไปบอกคนที่มาด้วยกัน เพราะทันทีที่มันเดินเข้ามาด้านใน ฉันก็ตั้งสติจนเข้าใจ ว่าควรจะทำยังไงต่อไป

เพื่อนทุกคนพร้อมใจกันเงียบเสียงลงในทันที มีเพียงอ้อมที่คว้ามือของฉันไปจับเอาไว้ พร้อมกับบอกให้ใจเย็นๆ

ไอ้ตองมันเมินใส่ มันทำเหมือนไม่ได้ยินในสิ่งที่ฉันพึ่งจะบอกไป ไม่มองหน้า ซ้ำยังคว้าแก้วเหล้าเข้าปากหน้าตาเฉย

ฉัน : กูจะกลับแล้ว!

ฉันบอกขึ้นใหม่ ทั้งๆที่ความรู้สึกในใจมันแผ่วจนไม่อยากจะมองหน้าใคร แต่ฉันก็เลือกที่จะจ้องมองที่ใบหน้าของมันไม่ละไปไหน

เพราะฉันเชื่อ ถ้าไม่ได้คุยกัน ยังไงมันก็ไม่มีทางเข้าใจ!

เกือบนาทีที่ฉันยืนจ้องหน้ามัน เกือบนาทีที่มันเมินเฉยใส่กัน

บอย : นั่งด้วยกันก่อนสิจ้า ค่อยกลับพร้อมกันก็ได้

ฉันไม่ได้ฟังคำบอกกล่าวของใคร ไม่ได้สนว่าคนอื่นจะมองฉันแบบไหน เพราะสิ่งเดียวที่ฉันให้ความสนใจ คือเมื่อไหร่มันจะลุกจากเก้าอี้ที่นั่งสักที

อ้อม : กูไปส่งมึงเองละกัน!

อ้อมบอกอย่างนั้น ก่อนจะคว้าหมับที่แขนของฉัน เมื่อเห็นว่าคนที่ฉันรอนั้น ไม่มีท่าทีว่ามันจะสนใจกัน

ฉัน : ใครไปรับกูมา ก็มันนั่นล่ะที่ต้องไปส่ง!

ฉันบอกออกไป ก่อนจะคว้าแก้วเหล้าที่อีกคนให้ความสนใจ จนมันหกใส่เสื้อของฉันจนได้

ไอ้ตองมองการกระทำของฉันทันที มันมองเลยไปบริเวณเสื้อที่เปียก จากนั้นมันก็เมินหน้าไปอีกทาง

มันคว้ากุญแจรถของฉัน ที่ตอนแรกมันอาสาเก็บให้ เอามาวางต่อหน้า และไม่ยอมพูดอะไรออกมา

แต่การกระทำของมัน ก็ระบุอย่างชัดเจน ว่ามันให้ฉันกลับเอง!

ฉัน : กูบอกแล้วไง ใครไปรับกูมา มันนั่นล่ะที่ต้องไปส่ง

ฉันบอกในสิ่งที่ตั้งใจ ก่อนจะคว้ากระเป๋าของตัวเองมาสะพายเอาไว้

ฉัน : มึงสนุกต่อเลยอ้อม ถ้ามันไม่ยอมไปส่งกู ก็ปล่อยกูยืนอยู่แบบนี้แหละ

ฉันรู้ ว่าสิ่งที่ฉันกระทำมันงี่เง่าขนาดไหน แต่เพราะความงี่เง่าที่ฉันทำลงไป ทำให้อีกคนลุกออกจากเก้าอี้ที่นั่ง พร้อมกับตรงไปที่ลานจอดรถทันที

คนที่เดินนำออกมา ไม่ได้เข้าไปรอในรถแบบที่ฉันปรารถนา มันแค่ยืนรอที่ด้านหน้า พอฉันตามออกมา มันก็ยัดกุญแจรถใส่มือฉันทันที

ฉัน : ไหนบอกมาด้วยกันก็ต้องกลับด้วยกันไง!

ฉันไม่แน่ใจ ว่าน้ำเสียงของฉันเป็นแบบไหน ทำไมคนฟังถึงทำหน้าแบบไม่ใส่ใจจนฉันรู้สึกได้

ตอง : แค่เล่นๆ ไม่จำเป็นต้องจริงจังกับคำพูดก็ได้!

ฉัน : มึงคิดว่ากูแค่เล่นๆกับมึงจริงๆใช่ไหม

ตอง : ช่างแม่งดิวะ จะมาพูดตอนนี้เพื่ออะไร รักมันมาก ก็เก็บมันไว้ ส่วนกูก็ช่างหัวมันไง!

มันตวาดลั่น พร้อมกับน้ำตาของฉันที่มันร่วงเผาะลงมา

ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา มันไม่เคยพูดจากับฉันด้วยน้ำเสียงแบบนี้ ไม่เคยมองด้วยแววตาแบบนี้ ไม่เคยแสดงความเฉยชาออกมาอย่างเปิดเผยแบบนี้!

ฉัน : ไหนบอกว่ารักกูนักหนา แล้วทำไมไม่ฟังกูบ้างวะ!

ตอง : ถ้ารู้ว่ากูรัก แล้วมึงทำกับกูแบบนี้ได้ไง!

น้ำเสียงที่เปล่งออกมา น้ำหนักมันเบากว่าทุกครั้งก็ว่าได้ แต่ทว่าสายตาของมันกลับเริ่มเปลี่ยนไป

ตอง : กูเมา ยังอยากกลับกับกูไหม!

ฉันพยายามตัดภาพแววตา ที่ไม่คุ้นเคยออกไป ก่อนจะบอกความประสงค์ที่อยู่ลึกๆในใจ

ฉัน : กูอยากคุยกับมึงให้เข้าใจ!

เมื่อฉันพูดจบ มันก็เดินไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย ไม่ยอมพูดอะไร แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ ในเมื่ออยากคุยกับมันให้เข้าใจ ต่อให้มันอยู่ในสภาพไหน ฉันก็จำเป็นต้องคุย

ฉัน : มึงไหวใช่ไหม!

ฉันถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะทันทีที่มันก้าวขาเข้ามาในห้องฉันได้ มันก็รีบก้าวขาไวๆไปที่ห้องน้ำทันที

ฉันไม่ถนัดที่จะดูแลคนเมาเวลาเขาอ้วกเท่าไหร่ เลยทำได้แค่การลูบไล้ที่หลังเพียงเบาๆ

ตอง : ทำเหมือนห่วงกูจะตาย แล้วคบซ้อนทำเชี่ยไรวะ!

ไอ้ตองสาดคำพูดเข้าใส่ ก่อนที่มันจะดันร่างของฉันให้ออกไปจากห้องน้ำพร้อมกันกับมัน

ฉันไม่แน่ใจ ว่าเป็นเพราะความใกล้เกินไป หรือมันจงใจทำ เมื่อปลายจมูกและปากเริ่มไซร้ไปตามซอกคอของฉัน

และสิ่งที่มันเริ่มกระทำเป็นอันดับต่อไป ก็ทำให้ฉันถึงกับตกใจ

มือหนาพยายามจะกระชากเสื้อของฉันออกไป ไม่ทันที่ฉันจะทำการหยุดการกระทำดังกล่าว เมื่อมันจงใจใช้ร่างของมัน ดันร่างของฉันให้ล้มลงไปบนเตียงพร้อมกัน

ฉัน : มึงจะทำแบบนี้กับกูไม่ได้นะตอง

สิ้นเสียง มันก็กดปากลงมาบดทับเรียวปากฉันไว้ จูบที่ไม่เหมือนกับครั้งแรก จูบที่มันเอาแต่ใจ และความกลัว ทำให้ฉันใช้เล็บจิกลงไปที่หลังของมันเต็มแรง

มันชะงักไป แต่ก็ไม่ได้เว้นระยะห่างเอาไว้ มันเคลื่อนใบหน้าเข้ามาใกล้ และเริ่มซุกไซร้ไปตามซอกคออีกครั้ง

ริมฝีปากร้ายดูดผิวบริเวณคอจนฉันรู้สึกได้ ในขณะที่มือก็เริ่มสัมผัสปัดป่ายไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งจนฉันเริ่มใจหาย

คนเมาเคลื่อนตัวต่ำลงไป เพราะหมายจะปลดกางเกงขาสั้นที่ฉันสวมใส่ แต่ไม่ทันที่มันจะได้ทำอะไร ฝ่ามือของฉันก็ฟาดลงไปที่ใบหน้าของมันเต็มแรง

ร่างที่ทาบทับร่างฉันไว้ ถึงกับชะงักไป มือหนาชะงักค้างเอาไว้ พร้อมกับมองหน้า แล้วฉันก็สาดวาจาเพราะแรงอารมณ์ออกไป

ฉัน : มึงทำแบบนี้กับกูไม่ได้ มึงไม่มีสิทธิ์ทำกับกูแบบนี้เข้าใจไหม!

ตอง : เออ ไม่มีสิทธิ์ เพราะมึงไม่เคยรักกูไง!

มันผละออกจากกายของฉันไป โดยไม่หันกลับมา แล้วทันทีที่ร่างของมันออกจากรัศมีสายตา น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาทันที