“เป็นอะไร ?” คุณป๋าถามเสียงเรียบ คิ้วหนาขมวดเป็นปม “หรือว่าเธอกำลังหึงฉันอยู่...”
ฉันนะหรอกำลังหึงคุณป๋าอยู่ ไม่มีทาง ฉันก็แค่หงุดหงิดเท่านั้น
“ไม่ค่ะ!! ฝุ่นไม่ได้หึง ทำไมต้องหึงด้วยคะคุณป๋าเป็นผู้มีพระคุณของฝุ่นนะ อีกอย่างถ้าคุณป๋าจะมีใครฝุ่นก็ยินดีด้วยค่ะ”
“พูดซะยาวเหยียดขนาดนี้บอกไม่หึง ?” คุณป๋าเลิกคิ้วขึ้นถามพร้อมกับยิ้มมุมปาก
“อะไรกันคะ ก็บอกไม่หึงไง!!”
“พูดกับฉันดีๆ หน่อย”
“ทำไมต้องพูดดีด้วย”
“หื้ม! ไหนบอกว่าฉันคือผู้มีพระคุณของเธอ” คุณป๋ายื่นหน้ามาใกล้ๆ “แต่อาการของเธอมันเหมือนเมียกำลังงอนผัวอยู่เลยนะ”
“พะ...พูดอะไรบ้าๆ”
ฉันสะบัดแขนออกแล้วรีบสับขาเดินไปที่รถ บ้าจริง!! ทำไมถึงหงุดหงิดได้มากขนาดนี้กัน
คุณป๋าเดินตามฉันมาก่อนจะเปิดประตูขึ้นมานั่งตรงเบาะคนขับแล้วหันมาถามฉัน “แวะกินข้าวก่อนมั้ย”
“ฝุ่นไม่หิวค่ะ” ตอบเสร็จฉันก็เบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“อื้ม งั้นกลับบริษ
