เวลาผ่านไปเกือบสองเดือน...กำหนดงานแต่งของฉันกับคุณป๋าคืออีกสามเดือนข้างหน้า ในตอนนั้นท้องของฉันมันคงจะโตมากแล้ว
ส่วนเรื่องชุดและสถานที่จัดงานแต่ง คุณป๋าได้จัดการไว้เรียบร้อยแล้ว
วันนี้ฉันออดอ้อนขอตามคุณป๋ามาที่บริษัทด้วย เพราะเบื่อห้อง ที่ผ่านมาคุณป๋าสั่งให้ฉันอยู่แต่ห้องทุกวัน ๆ วันนี้ฉันเลยแสร้งทำตาแดงคล้ายคนจะร้องไห้ไม่อยากอยู่คนเดียว คุณป๋าเลยใจอ่อนพาฉันมาที่บริษัทด้วย
“หิวมั้ย ?” คุณป๋าละสายตาออกจากเอกสารเงยหน้าขึ้นมาถามฉันที่กำลังนั่งอ่านหนังสือสำหรับคุณแม่มือใหม่อยู่บนโซฟา
“ฝุ่นรอกินพร้อมคุณป๋าก็ได้ค่ะ ^_^”
“แต่อีกนานเลยนะกว่างานฉันจะเสร็จ”
“ฝุ่นรอได้” คำพูดของฉันทำให้คุณป๋าลอบถอนหายใจออกมาอย่างลำบากใจ “เธอท้องอยู่นะฝุ่น”
“...ก็ได้ค่ะ” คุณป๋ายกโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งลูกน้องให้เอาอาหารมาให้ฉัน อุตส่าห์อยากกินข้าวพร้อมกับคุณป๋า แต่ต้องถูกบังคับให้กินก่อนซะงั้น
“อีกสองวันฝุ่นจ
