ปราบรักร้าย นายจอมหยิ่ง

บทที่ 7 คำเตือนสุดท้าย

ไอรีนลากวิเพื่อนสาวออกมาก็มานั่งเอกเขนกกันร้านอาหารข้างมหาลัยเพราะเธอเพิ่งก่อเรื่องเอาไว้ไม่กล้าที่จะนั่งกินข้าวและจ้องหน้าเขาไปด้วยอะไรเตือนครั้งที่สองเหรอ คิดว่าเธอจะกลัวเหรอกับอีแค่คำเตือนไม่เห็นมีอะไร ตาบ้านั้นก็แค่คนธรรมดาไม่ใช่ผีซาตานสักหน่อยทำไมเธอต้องกลัว

"แกนี้เนอะอยู่ดีไม่ว่าดี ฉันเตือนแกหลายครั้งแล้วนะ ระวังจะหัวเราะไม่ออก" เพื่อนสาวกล่าวตักเตือนอีกครั้ง

"บ่นอีกแล้ว แกจะกลัวอะไร ฉันยังไม่กลัวเลย" ไอรีนพูดพลางตักข้าวเข้าปากเคี้ยวไปด้วย "ฉันก็ไม่ได้แหย่อะไรนายนั้นสักหน่อย ถึงจะทำจริงเขาก็ไม่มาสนใจฉันหรอก ขนาดคืนนั้นฉันจูบเขา นายนั้นยังไม่มีอารมณ์เลย คงตายด้านไปแล้วมั้ง" ไอรีนพูดพร้อมกับส่ายหัว อ่อยขนาดนั้นเขายังไม่สนใจเลย วันนี้หญิงสาวคิดจะทำเป็นครั้งสุดท้ายที่เธอจะลองยั่วเขา ถ้าเขายังไม่สนใจอีก เขาคงเป็นเกย์แล้วล่ะผู้หญิงให้ท่าขนาดนี้ยังไม่เล่นด้วย หรือไม่มีหัวใจกันแน่นะ ไอรีนได้แต่คิด

"ย่ะ ฉันจะคอยดูแม่คนเก่ง เจอกันพรุ่งนี้นะ วันนี้ฉันรีบกลับบ้าน" ทั้งสองคนจึงเช็กบิลและแยกย้ายกันกลับไปที่รถ เธอจอดรถไว้อีกฝั่งหนึ่งเพราะเมื่อเช้าเธอต้องการเจอเคลวินเพื่อแกล้ง จึงต้องเดินกลับเข้ามาซึ่งมันอยู่ห่างจากตัวอาคารเรียนพอสมควร

กึก!!

หญิงสาวเดินมาถึงรถสายตาก็สะดุดเข้ากับร่างหนาที่คุ้นตาที่เขากำลังเดินมาที่เธอที่จอดรถไว้ข้างๆ กัน สองสายตาจึงสบประสานกันแต่ชายหนุ่มก็ไม่พูดอะไรเธอจึงนึกกระหยิ่มยิ้มย่องเพื่อจะแกล้งชายหนุ่มต่อ

"นี้ ไม่สนใจข้อเสนอที่ฉันยื่นให้เหรอ" เธอพูดพร้อมกับเดินเข้ามาหาชายหนุ่มตรงหน้า เขามองด้วยสายตาที่ว่างเปล่าแบบเดิม เธอเดินเข้ามาและยื่นมือเรียวมาลูบเล่นที่หน้าอกบนเสื้อสีขาวของเขา เพราะเขาติดกระดุมนักศึกษาไม่หมดเหลือให้เห็นล่องอกมัดกล้ามได้ชัดเจน เธอลูบไล้หยอกล้อไปมา

พรึ่บ~~~~~ พลั่ก เขาดึงมือของเธอออกและผลักตัวเธอให้ถอยไปข้างหลังติดกับรถสปอร์ตของเธอเอง หน้าของเธออยู่ใกล้กันกับอกแกร่งของเขา เคลวินได้จ้องมองเธออย่างเหนื่อยๆ เธอไม่สามารถอธิบายได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่

"บอกแล้วไงว่าอย่าให้เตือน ฉันเตือนไปแล้วสองครั้งมันไม่เข้าหูเลยเหรอ" เขาพูดเสียงเย็นๆ ใส่เธอและก้มเข้ามากระซิบข้างหูบอกเธอ มันทำให้ขนเธอลุกตั้งชันเพราะตกใจ

"นะ...นายจะกระซิบทำไม พูดดีๆ ก็ได้" เธอพูดเสียงสั้นๆ หมดกันความอวดดีที่เคยทำไป แต่เธอก็ยอมเสียหน้าไม่ได้ จึงตอบกลับไปให้ชายหนุ่มตรงหน้าหมดความอดทนกับเธอ "หรือ....นายสนใจฉันขึ้นมา" เธอพูดและเริ่มลูบไล้หน้าอกชายหนุ่มอีกครั้ง

พรึ่บ~~~~~

"อ๊ะ!!!" เธอร้องครางออกมาด้วยความเจ็บเล็กน้อยเพราะชายหนุ่มปัดมือเธอออกและจับกระแทกแนบไปกับรถ

สวบ!!!!

ชายหนุ่มได้แทรกกายเข้ามาระหว่างขาเธอและดันให้เธอติดกับรถมากขึ้น มือแกร่งจับใบหน้าของเธอจ้องมองเขา และก้มเข้าไปใกล้ๆ เธอมากขึ้น

"หึ........ ฉันเตือนเธอแล้วไม่ฟังเอง คราวนี้จะมาโทษฉันไม่ได้นะเพราะเธอเป็นคนเสนอเอง" เขากระซิบบอกและหายใจรดใกล้กกหูของเธอ ไล่ลงมาถึงต้นคอยาวระหงของหญิงสาวขนกายลุกตั้งชันทันทีที่เขาเข้ามาใกล้โดยที่เธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว

จุ๊บ~~~~~~~

เขาก้มจูบเธอทันทีค่อยๆ ขมเม้มให้เธอเผยอปากเพื่อให้เขาได้สอดลิ้นร้อนเข้าไปโดยง่าย เคลวินค่อยๆ ดูดดึงและเพิ่มน้ำหนักทีละนิดและ หนักขึ้นเพื่อให้เธออ้าปาก เมื่อเธอเผยอปากเขาจึงสอดลิ้นร้อนเข้าไปหยอกล้อแลกลิ้นกับเธอ เธอได้แต่จูบตอบเขาอย่างเงอะงะแต่ก็พึงพอใจหนุ่มตรงหน้าเพราะเขาก้มดึงใบหน้าเธอให้แหงนขึ้นเพื่อให้เขาจูบได้ถนัดขึ้น ดูดและขบเม้มนานจนหญิงสาวหายใจไม่ออกทุบและผลักออกเขาออกห่างไป

"เฮือก.......ฉันหายใจไม่ออกจะฆะ.....ฆ่ากันรึไง" ไอรีนได้บอกกล่าวด้วยเสียงสั่นๆ เพราะหายใจไม่ทันใบหน้าแดงและร้อนผ่าว ร่างสูงตรงหน้ายักไหล่ไม่ได้แคร์ และเลียริมฝีปากตัวเองที่มีคราบน้ำลายและ ลิปกอสหญิงสาวติดอยู่ เธอมองการกระทำของเขามันไม่เหลือคราบที่ว่าเย็นชา ไร้อารมณ์ไม่สนใจใครว่าใครจะเป็นจะตาย เห็นแต่ชายแปลกหน้าที่กลายร่างเป็นจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ไปแล้ว

"เธออยากไม่ใช่เหรอ ฉันก็สนองให้ ตอนเตือนก็ไม่ฟัง" กล่าวเสร็จเขาก็ก้มลงมาบดจูบเธออีกครั้งที่ยังไม่ได้ตั้งตัว เขาขมเม้มและกัดแต่ไม่แรงมาก มันไม่มีความเจ็บแต่มันมีอารมณ์อย่างอื่นแทรกเข้ามา เขาจูบบดคลึงหยอกล้อริมฝีปากเธอไปมาจนบวมเจ่อ และเลียลากลงมาถึงต้นคอและขบเม้มเกิดเป็นรอยแดงจ้ำ ๆ ทันที เคลวินจึงได้ผละออก และกำแขนเธอแน่น ไอรีนงิ้วหน้าเพราะเจ็บจากแรงบีบ "ครั้งหน้าฉันไม่เล่นแน่ อย่าหาไม่เตือน" เขาผละออกจากเธอเปิดประตูรถหรูและขับออกไปทันที

ตึก ตึก ตึก ใจเธอเต้นระส่ำไม่หยุดเพราะไม่คิดว่าเขาจะจูบเธอ เห็นเงียบๆ เธอวางระเบิดแค่ไหนก็ไม่เคยเห็นเขาโต้แย้งกลับมาสักครั้งเธอจึงได้ใจคิดว่าเขาจะไม่อะไรเธอ ที่ไหนได้อีตาบ้านั้นจูบและทำรอยที่ต้นคอฝากเอาไว้มันน่านักเจออีกรอบจะดักตีให้เข็ด