Alexandra's P O V
Napakunot noo nalang ako nang makita ang lalaki na ngayo'y nakaupo lang sa aking harap. Nakatalikod ito kaya hindi ko makita ang kaniyang mukha. May kahawig ito kay kin, lalo na sa katawan. Para itong umiiyak at daig pa ang nadaanan ng napakalaking unos.
"Kinjie?" Wika ko. Agad naman siyang tumayo at lumingon.
"Alex!" Aniya na habang niyayakap ako ng mahigpit na mahigpit.
"I thought you're living. Bakit?" Umiiyak niyang wika. "Diba sabi mo sabay tayong lalaban? Diba sabi mo hindi mo ako iiwan? Diba? Bakit ka nagtangkang umalis? " pagpapatuloy niya.
"Hindi ko kaya" wika ko na habang dahan dahan naring umaagos ang mga likodo sa aking mukha. "Iniisip ko palang na magkalayo tayo, na hindi kita makausap ay masakit na kin. Lalo na't totoohanin ko pa iyon" p
